Γιατί όχι Γηροκομείο, κε Δήμαρχε;
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΤ “ΠΟΛΙΧΝΙΑΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ”
ΤΟ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ ¨ΓΕΡΑΣΕ” ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ(;)
Ιγνάτης Ψάνης
Με την εκπαιδευτική ιστορία του Χωριού μας θα ασχοληθούμε σε άλλο φύλλο. Σ’ αυτό θα καταπιαστούμε όχι τόσο με την ιστορία του Γυμνασίου μας, που από το 1961 ανεξαρτητοποιείται, αλλά περισσότερο με το νέο κτήριο, που χτίστηκε στη θέση του ως γηροκομείο και σήμερα από ευαγή χρήση που προοριζόταν ξέμεινε χωρίς χρήση!
– Στις 22/2/1961 το εξατάξιο Γυμνάσιο Πολιχνίτου, που ήταν παράρτημα του πρώτου Γυμνασίου Αρρένων Μυτιλήνης, γίνεται ανεξάρτητο και λειτουργεί ως εξατάξιο Γυμνάσιο Πολιχνίτου με Διευθυντή τον αείμνηστο Δημήτριο Παναγιωτόπουλο.
– Το 1964 (μεταρρύθμιση Παπανούτσου) δημιουργούνται τριτάξιο Γυμνάσιο και Λύκειο.
– Η δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967 καταργεί τη δομή αυτή και επαναφέρει το εξατάξιο Γυμνάσιο.
– Το 1976 (μεταρρύθμιση Ράλλη) καταργείται το εξατάξιο και επανασυστήνονται τα τριτάξιο Γυμνάσιο και Λύκειο.
– Το 1980 οι τάξεις μεταστεγάζονται στο καινούργιο
τους κτήριο.
Από το 1980 και ύστερα εξυπηρετεί τρέχουσες ανάγκες της περιοχής. Λειτούργησε ως ΚΑΠΗ, Λέσχη Αξιωματικών, φιλοξένησε το Μουσείο πετρωμάτων που χρηματοδοτήθηκε από τον Στρατή Παττακό, καθώς και το γραφείο του Δ. Σ. του Π.Ο.Π. (Πολιτιστικού Ομίλου Πολιχνίτου).
Η απόφαση που πήρε ο τότε Δήμος έλαβε υπόψιν το γεγονός ότι μία περιοχή μεγάλη όπως ο Πολιχνίτος, που ολοένα και περισσότερο ανεβαίνει ο μέσος όρος ζωής, ένα μέρος των κατοίκων της χρειάζεται τις υπηρεσίες ενός γηροκομείου. Θα χτιζόταν στο κέντρο περίπου του χωριού, μέσα στην κίνηση και στους συγχωριανούς και τρόφιμους. Ένας χώρος διαμονής, διατροφής και συντροφικότητας. Παράλληλα αρκετοί εργαζόμενοι θα εξασφάλιζαν από το χωριό κάποιες θέσεις εργασίας. Έτσι, κατασκευάστηκε το κτήριο, ένα κτήριο μεγαλύτερο σε τετραγωνικά από το προηγούμενο, με κατάλληλους χώρους και εξοπλισμό.
Όσοι έτυχε να το επισκεφτούν την ημέρα που ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μυτιλήνης Ιάκωβος έκανε συμβολικά εγκαίνια, περισσότερο ως ευκαιρία, για να το δει ο κόσμος, αντίκρισαν πραγματικά ένα εξαιρετικό κτήριο. Χώρος συγκέντρωσης, πολυθρόνες, υπνοδωμάτια, κρεβάτια, παπλωματοθήκες, κουβέρτες,
τραπέζια, ψυγεία, φούρνος, κουζίνα, ιατρικά μηχανήματα(ένα μικρό ιατρείο), ασανσέρ, ράμπα και λοιπά. Και βέβαια υπήρχε επιτροπή παραλαβής όλων αυτών. Αγοράστηκε, επίσης, και το πίσω οικόπεδο του Κωνσταντέλια με προοπτική επέκτασης του γηροκομείου, αφού εντάχθηκε και πάλι σε κάποιο πρόγραμμα του ΕΣΠΑ, για να γίνει μία μεγάλη αίθουσα συνάντησης και να αυξηθούν τα κρεβάτια.
Και από δω ξεκινάει η δεύτερη φάση, η λειτουργία του γηροκομείου. Ο Δήμος αδυνατεί να το λειτουργήσει και έρχεται σε συνεννόηση με την Ιερά Μητρόπολη Μυτιλήνης. Στην αρχή ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιάκωβος έβλεπε θετικά το ενδεχόμενο να λειτουργήσει το γηροκομείο ως παράρτημα του γηροκομείου της Μυτιλήνης για κάποια χρόνια. Στη συνέχεια, όμως, και κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης έφεραν σε δύσκολη θέση τη Μητρόπολη. Οι προσπάθειες να εμπλακεί η Μητρόπολη και επί Δημαρχίας Βουνάτσου στη λειτουργία του γηροκομείου συνεχίστηκαν. Οι δωρεές κάποιων συνέβαλαν, ώστε να συγκεντρωθεί ένα σεβαστό ποσόν, ως χρησιδάνειο, για να μεταφερθεί η χρήση του στη Μητρόπολη. Στη συνέχεια, το κτήριο στέγασε στο μεγάλο σεισμό της Βρίσας, για κάποιο χρονικό διάστημα, κάποιους σεισμοπαθείς επί Δημαρχίας Γαληνού. Και λόγω του σεισμού κάποια υλικά της μονάδας υγείας μεταφέρθηκαν στο Κέντρο Υγείας. Στέγασε, επίσης, το Νηπιαγωγείο το οποίο τώρα έχει μεταφερθεί. Τέλος, ένα μέρος του φιλοξενεί γιατρούς του Κέντρου Υγείας.
Συμπέρασμα: Το σχολείο που στέγαζε εφήβους ολοκλήρωσε τον κύκλο του, επισκευάσθηκε και δημιουργήθηκε ένα άλλο κτήριο, για να στεγάσει ηλικιωμένους με χρήματα του ΕΣΠΑ. Ο δεύτερος κύκλος έμεινε στα μισά.
Ξέμεινε ένα εξαιρετικό κτήριο, με συγκεκριμένες όμως νομικές δεσμεύσεις, που δεν επιτρέπουν να συζητηθούν και πολλές εναλλακτικές λύσεις. Τελευταία άρχισε μια συζήτηση στο Δήμο μας, προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα, ώστε τα γηροκομεία Άντισσας, Πολιχνίτου και η Ζαχάρειος Αγίας Παρασκευής να λειτουργήσουν ως ένα νομικό πρόσωπο. Υπάρχουν, βέβαια, νομικές διαδικασίες που διερευνώνται, για να εξευρεθεί λύση. Εμείς στην επικοινωνία μας με το Δήμο εξηγήσαμε πως υπάρχει η δυνατότητα ανέγερσης ενός συμπληρωματικού κτηρίου δίπλα στο οικόπεδο του γηροκομείου, προκειμένου να επιτευχθεί η επέκταση του. Αναμένουμε και παρακολουθούμε.
Τελευταία επικοινωνία, που είχαμε ήταν με την Ιερά
Μητρόπολη Μυτιλήνης, η οποία και μας έκανε να αισιοδοξήσουμε. Ρωτήσαμε αν δέχεται η Μητρόπολη να επανεργοποιηθεί η αρχική πρόταση του πρώην Δημάρχου κ. Γιάννη Συκά, να λειτουργήσει δηλαδή το γηροκομείο Πολιχνίτου ως παράρτημα του γηροκομείου Μυτιλήνης. Η απάντηση είναι πως, αν υπάρξουν οι τρόφιμοι και αν λειτουργήσει το γηροκομείο μας με τους όρους που λειτουργεί το γηροκομείο Μυτιλήνης (όχι δωρεάν), δέχεται.
Κε Δήμαρχε, μήπως άνοιξε ο δρόμος, επιτέλους;
—Η ερώτηση έμεινε αναπάντητη…..
Υ.Γ. Όσον αφορά το “πλιάτικο”, που παραδεχθήκατε δημόσια ότι συντελέστηκε στο κτήριο του Γηροκομείου, άλλη φορά…
