28η Οκτωβρίου- Ένας άλλος εορτασμός…από το “Πανόραμα Πολιχνίτου”
Ιγνάτης Ψάνης
Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
ΜΕΡΟΣ Α’
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΑΠΟ ΠΑΛΙΟ ΛΛΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟ (ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ-ΟΠΩΣ ΣΙΜΕΡΑ)
ΜΕΡΟΣ Β’
-ΤΟ “ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ” ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ (Αναφέρεται στα πάθη του λαού μας και στο άδικο)
-ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΣΥΝΕΝΕΥΞΗΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ (Απόλυτα προφητικό, σχεδόν σύγχρονο)
-ΤΟ “ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ” του ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ
-VIDEO (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ)
ΕΙΡΗΝΗ (ΑΓΑΛΜΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΝΗΣΑΚΙ ΤΗΣ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ-ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ)
ΜΕΡΟΣ Γ’
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΑΠΟ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
ΜΕΡΟΣ Α’
ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ…
“Ενθύμιον παρελάσεως 1955-6 Τάξις ΣΤ”, σημειώνεται στο πίσω μέρος της φωτογραφίας
Κλαρίνο παίζει ο Μιχάλης Μοναχέλλης, τρομπέτα ο Μανώλης Ανδρεαδέλλης, βιολί; Δεξιά στην πρώτη γραμμή είναι ο Δάσκαλος Στρατής Τσολάκης. Οι υπόλοιποι; Από το αρχείο του Στρατή Τσολάκη
Παρέλαση μάλλον το 1962 Αρχείο Katerina Georgi (Από Γ. Καρακλά)…Βελτιώθηκαν τα πράγματα
ΟΠΩΣ ΣΗΜΕΡΑ…
ΑΛΛΑΞΑΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ…ΑΛΛΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΑΝ!
ΑΠΑΝΤΕΣ ΠΑΡΟΝΤΕΣ
ΣΙΩΠΗΛΑ ΠΙΑ ΤΑ ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΜΠΟΣΤΑ ΣΤΟ ΗΡΩΟ – ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΑΣ ΧΡΕΟΥΣ(;)
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΤΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΡΑΤΖΑΝΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΕΡΟΣ Β’
ΤΟ ” ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ” Αφιέρωμα στο ’40 (Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο Μέγας)
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΤΟΥ ΟΔ. ΕΛΥΤΗ (Απόλυτα προφητικό!)
Ο προφητικός Ελύτης
Εκείνοι βλέπουν το τίποτα. Εμείς το παν. Πού βρίσκεται η αλήθεια, θα φανεί μια μέρα, όταν δεν θα ’μαστε πια εδώ. Θα είναι, όμως, εάν αξίζει, το έργο κάποιου απ’ όλους εμάς. Και αυτό θα σώσει την τιμή όλων μας – και της εποχής μας…
*Από τη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε στις 19 Οκτωβρίου 1979, στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία, με αφορμή την αναγγελία για τη βράβευση του Έλληνα ποιητή με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Στα επικίνδυνα χρόνια που περνάμε, δυστυχώς, η διανόηση, και μάλιστα η παγκόσμια, απουσιάζει, κρύβεται, φοβάται. Εκ των υστέρων θα έρθει, για να αναλύσει, να σχολιάσει τα θέματα οικονομικά, πολιτικά, φιλοσοφικά κ.λπ. Εκ των υστέρων…Έτσι έγινε και στον μεσοπόλεμο. Ακαθοδήγητος και ανερμάτιστος ο κόσμος αφέθηκε στην λαίλαπα του ναζισμού και του φασισμού.
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ
«Ομπρός· βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω απ’ την Ελλάδα·
ομπρός, βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από τον κόσμο!
Τι, ιδέτε εκόλλησεν η ρόδα του βαθιά στη λάσπη,
κι α, ιδέτε, χώθηκε τ’ αξόνι του βαθιά μες στο αίμα!
Ομπρός, παιδιά, και δε βολεί μονάχος του ν’ ανέβει ο ήλιος·
σπρώχτε με γόνα και με στήθος, να τον βγάλουμε απ’ το γαίμα.
Δέστε, ακουμπάμε απάνω του ομοαίματοι αδερφοί του!
Ομπρός, αδέρφια, και μας έζωσε με τη φωτιά του
ομπρός, ομπρός, κι η φλόγα του μας τύλιξε, αδερφοί μου!
Ομπρός, οι δημιουργοί!… Την αχθοφόρα ορμή Σας
στυλώστε με κεφάλια και με πόδια, μη βουλιάξει ο ήλιος!
Βοηθάτε με κι εμένανε, αδερφοί, να μη βουλιάξω αντάμα…
Τι πια είν’ απάνω μου και μέσα μου και γύρα,
τι πια γυρίζω σ’ έναν άγιον ίλιγγο μαζί του!…
Χίλια καπούλια ταύροι τού κρατάν τη βάση·
δικέφαλος αϊτός, κι απάνω μου τινάζει
τις φτερούγες του και βογγάει ο σάλαγός του
στην κεφαλή μου πλάι και μέσα στην ψυχή μου,
και το μακρά και το σιμά για με πια είν’ ένα!…
Πρωτάκουστες, βαριές με ζώνουν Αρμονίες! Ομπρός, συντρόφοι,
βοηθάτε να σκωθεί, να γίνει ο ήλιος Πνέμα!
Σιμώνει ο νέος ο Λόγος π’ όλα θα τα βάψει
στη νέα του φλόγα, νου και σώμα, ατόφιο ατσάλι…
Η γη μας αρκετά λιπάστηκε από σάρκα ανθρώπου…
Παχιά και καρπερά, να μην αφήσουμε τα χώματά μας
να ξεραθούν απ’ το βαθύ τούτο λουτρό του αιμάτου,
πιο πλούσιο, πιο βαθύ κι απ’ όποιο πρωτοβρόχι!
Αύριο να βγει ο καθένας μας με δώδεκα ζευγάρια βόδια
τη γην αυτή να οργώσει την αιματοποτισμένη…
Ν’ ανθίσει η δάφνη απάνω της και δέντρο ζωής να γένει,
και η Άμπελος μας ν’ απλωθεί ως στα πέρατα της Οικουμένης…
Ομπρός, παιδιά, και δε βολεί μονάχος του ν’ ανέβει ο ήλιος…
Σπρώχτε με γόνα και με στήθος, να τον βγάλουμε απ’ τη λάσπη·
σπρώχτε με στήθος και με γόνα, να τον βγάλουμε απ’ το γαίμα·
σπρώχτε με χέρια και κεφάλια, για ν’ αστράψει ο ήλιος Πνέμα!»
VIDEO (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ)
ΕΙΡΗΝΗ: Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΚΑΜΒΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ- Η ΑΝΑΓΚΑΙΑ ( ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΙΚΑΝΗ ΣΥΝΘΗΚΗ) ΓΙΑ ΠΡΟΟΔΟ ΚΑΙ ΕΥΗΜΕΡΙΑ
ΕΙΡΗΝΗ (ΦΩΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΝΗΣΑΚΙ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ-ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ)
Περιοχή: Πλατεία Νησάκι Ηλιούπολης – Άγαλμα της Ειρήνης και ένα μικρό απόσπασμα από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου “Ειρήνη”
Γιάννη Ρίτσου, «Ειρήνη»
Στον Κώστα Βάρναλη
Τ’ όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη.
Τ’ όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη.
Τα λόγια της αγάπης κάτω απ’ τα δέντρα,
είναι η ειρήνη.
Ο πατέρας που γυρνάει τ’ απόβραδο μ’ ένα φαρδύ χαμόγελο στα μάτια
μ’ ένα ζεμπίλι στα χέρια του γεμάτο φρούτα
κ’ οι σταγόνες του ιδρώτα στο μέτωπό του
είναι όπως οι σταγόνες του σταμνιού που παγώνει το νερό στο παράθυρο,
είναι η ειρήνη.
Όταν οι ουλές απ’ τις λαβωματιές κλείνουν στο πρόσωπο του κόσμου
και μες στους λάκκους που ‘σκαψαν οι οβίδες φυτεύουμε δέντρα
και στις καρδιές που ‘καψε η πυρκαϊά δένει τα πρώτα της μπουμπούκια η ελπίδα
κ’ οι νεκροί μπορούν να γείρουν στο πλευρό τους και να κοιμηθούν δίχως παράπονο
ξέροντας πως δεν πήγε το αίμα τους του κάκου,
είναι η ειρήνη.
Ειρήνη είναι η μυρωδιά του φαγητού το βράδι,
τότε που το σταμάτημα του αυτοκίνητου στο δρόμο δεν είναι φόβος,
τότε που το χτύπημα στην πόρτα σημαίνει φίλος,
και το άνοιγμα του παράθυρου κάθε ώρα σημαίνει ουρανός
γιορτάζοντας τα μάτια μας με τις μακρινές καμπάνες των χρωμάτων του,
είναι η ειρήνη.
Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα κ’ ένα βιβλίο μπροστά στο παιδί που ξυπνάει.
Τότε που τα στάχυα γέρνουν τόνα στ’ άλλο λέγοντας: το φως το φως, το φως,
και ξεχειλάει η στεφάνη του ορίζοντα φως
είναι η ειρήνη.
Τότε που οι φυλακές επισκευάζονται να γίνουν βιβλιοθήκες,
τότε που ένα τραγούδι ανεβαίνει από κατώφλι σε κατώφλι τη νύχτα
τότε που τ’ ανοιξιάτικο φεγγάρι βγαίνει απ’ το σύγνεφο
όπως βγαίνει απ’ το κουρείο της συνοικίας φρεσκοξυρισμένος ο εργάτης το Σαββατόβραδο
είναι η ειρήνη.
Τότε που η μέρα που πέρασε
δεν είναι μια μέρα που χάθηκε
μα είναι η ρίζα που ανεβάζει τα φύλλα της χαράς μέσα στο βράδι
κ’ είναι μια κερδισμένη μέρα κ’ ένας δίκαιος ύπνος
τότε που νιώθεις πάλι ο ήλιος να δένει βιαστικά τα κορδόνια του
να κυνηγήσει τη λύπη απ’ τις γωνιές του χρόνου
είναι η ειρήνη.
Ειρήνη είναι οι θημωνιές των αχτίνων στους κάμπους του καλοκαιριού
είναι τ’ αλφαβητάρι της καλοσύνης στα γόνατα της αυγής.
Όταν λες: αδελφέ μου — όταν λέμε: αύριο θα χτίσουμε
όταν χτίζουμε και τραγουδάμε
είναι η ειρήνη.
Τότε που ο θάνατος πιάνει λίγο τόπο στην καρδιά
κ’ οι καμινάδες δείχνουν με σίγουρα δάχτυλα την ευτυχία,
τότε που το μεγάλο γαρύφαλλο του δειλινού
το ίδιο μπορεί να το μυρίσει ο ποιητής κι ο προλετάριος
είναι η ειρήνη.
Η ειρήνη είναι τα σφιγμένα χέρια των ανθρώπων
είναι το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου
είναι το χαμόγελο της μάνας.
Μονάχα αυτό.
Τίποτ’ άλλο δεν είναι η ειρήνη.
Και τ’ αλέτρια που χαράζουν βαθειές αυλακιές σ’ όλη τη γης
ένα όνομα μονάχα γράφουν:
Ειρήνη. Τίποτ’ άλλο. Ειρήνη.
Πάνω στις ράγες των στίχων μου
το τραίνο που προχωρεί στο μέλλον
φορτωμένο στάρι και τριαντάφυλλα
είναι η ειρήνη.
Αδέρφια μου,
μες στην ειρήνη διάπλατα ανασαίνει
όλος ο κόσμος με όλα τα όνειρά του.
Δόστε τα χέρια, αδέρφια μου,
αυτό ‘ναι η ειρήνη.
ΑΘΗΝΑ, Γενάρης 1953
Από τη συλλογή Αγρύπνια (1941-1953)
[πηγή: Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα 1930-1960, Β΄ τόμος, Εκδόσεις «Κέδρος», Αθηνα 1961, σ. 173-175]
ΜΕΡΟΣ Γ’
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ – ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΟΙ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΔΡΩΜΕΝΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ!!
ΤΕΧΝΙΚΑ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΑ ΑΨΟΓΗ Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ Γ’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΡΑΤΖΑΝΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ.
ΤΟ “Πανόραμα Πολιχνίτου” αισθάνεται το χρέος και την ανάγκη να συγχαρεί τους Νηπιαγωγούς, Δασκάλους και Καθηγητές, που με τις εκδηλώσεις που προγραμμάτισαν και οργάνωσαν, τίμησαν την Εθνική μας γιορτή, όπως της αξίζει. Μπράβο τους.
Τα θερμά μας συγχαρητήρια
