Ενοριακός Ναός Αγίου Γεωργίου
Υπάρχουν πάρα πολλά στοιχεία για τον Ναό που μπορούν να βρεθούν εύκολα σε μια αναζήτηση στο διαδίκτυο και για αυτό τον λόγο, επιλέξαμε να αναφέρουμε περιληπτικά κάποια ιστορικά στοιχεία που είναι λιγότερο γνωστά.
Η θεμελίωση του ναού έγινε τον Αύγουστο του 1805 στη θέση παλαιότερου μικρού ναού, αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο και τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν το 1822.
Το αριστερό κλίτος του ναού είναι αφιερωμένο στον Άγιο Δημήτριο και το δεξιό στον Άγιο Χαράλαμπο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Τούρκοι φοβόταν/σεβόταν τους Αγίους που στην απεικόνιση τους κρατούσαν κοντάρι ή ήταν έφιπποι.
Εντυπωσιακό είναι και το τριώροφο κωδωνοστάσιο που θεωρείται από τα ομορφότερα στη Λέσβο. Χτισμένο το 1892 από ντόπιους πετράδες. Το πρώτο ρολόι τοποθετήθηκε το 1932.
Το παρεκκλήσι του Αγίου Κωνσταντίνου, χτισμένο το 1930, είναι ανεξάρτητο από το ναό και βρίσκεται στο αριστερό μέρος του νάρθηκα.
Παλαιότερα βρισκόταν στον περίβολο του ναού, σε απόσταση 5 μέτρων από το κωδωνοστάσιο. Μέχρι το 1910 χρησίμευε και για πρόχειρο δεσμωτήριο τρελών .
Το περιστύλιο του νάρθηκα κλείστηκε με ξύλινη κατασκευή το 1925 για να στεγάζει περισσότερους πιστούς. Χρησίμευσε και σαν σχολική αίθουσα.
Το 1933 ο πληθυσμός του Πολιχνίτου ξεπερνάει τους 8000 κατοίκους. Για να μπορούν να εκκλησιάζονται όλοι, κατασκευάζεται ο γυναικωνίτης και οι γυναίκες πλέον «ανεξαιρέτως και υποχρεωτικός» εκκλησιάζονται σε αυτόν. Το ταβάνι από τον γυναικωνίτη χρησιμοποιήθηκε ως κρυψώνας όπλων την περίοδο της Γερμανικής κατοχής.
Στον αριστερό χώρο της αυλής του Ναού υπάρχει πέτρινη εξέδρα, που πάνω της γινόταν και γίνεται η ανάσταση. Εκεί γινόταν και η κατάθεση στεφάνων στις Εθνικές εορτές πριν την δημιουργία του Ηρώου πεσόντων.
Πίσω από το ιερό της εκκλησίας ήταν ο χώρος που ενταφίαζαν τους ιερείς, ενώ οι δύο πεζούλες προς τον Βορά ήταν ο χώρος ταφής των προγόνων μας μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1910, που όπως λέγεται, μεταφέρθηκε το νεκροταφείο στον χώρο που βρίσκεται σήμερα.
Πηγές: Χ. Καράτζανος και Σ. Πάντας.
