Κέντρο Υγείας Πολιχνίτου: Μια άλλη ανάγνωση της διαμαρτυρίας

ΩΣ ΕΔΩ

Δεν ξέρουμε αν ένα βρέφος οκτώ μηνών κινητοποίησε το θυμικό των συγχωριανών μας ή αν ένα μικρό αθώο πλασματάκι έβαλε σε λειτουργία το ξυπνητήρι των ευθυνών που συνολικά  έχει μία κοινότητα, όταν διαπραγματεύεται πολύ σοβαρά θέματα, όπως αυτό της υγείας. Γιατί κάτω από  άλλες προϋποθέσεις δεν ξέρουμε αν ένας ζωντανός άνθρωπος θα σώζονταν, αναμένοντας το ασθενοφόρο να έρθει από τη Μυτιλήνη, για να τον μεταφέρει στο Κέντρο Υγείας. Δεν ξέρουμε επίσης αν το άτυχο αυτό γεγονός ήταν η θρυαλίδα, για να ανάψει κάπως λίγο φως, η σταγόνα που ξεχύλισε το ποτήρι σε μια περιοχή που χρόνια τώρα αποψιλώνεται από δημόσιες υπηρεσίες, τράπεζες  κ.λπ. Μία περιοχή που τα τελευταία χρόνια κανένα σοβαρό έργο δεν έγινε, καμία φροντίδα και πρόνοια για ανάπτυξη δεν υλοποιήθηκε, σε μία περιοχή που και οι αλλοδαποί την εγκαταλείπουν. Είναι βέβαια “επί θύραις” η αξιοποίηση των ιαματικών .Θα δούμε. Το όλο μήνυμα της διαμαρτυρίας το συνόψισε το πανό στου Κατσάνη: ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ / ΩΣ ΕΔΩ.  Αυτό ήταν λοιπόν: Η αίσθηση της εγκατάλειψης. Πιάσαμε πάτο: ΩΣ ΕΔΩ.

 Mια εγκατάλειψη που επισφραγίστηκε και με την ένταξή μας στον Δήμο Δυτικής Λέσβου. Ποιον ξέρουμε; Ποιος και πώς θα μας εξυπηρετήσει; Η Μυτιλήνη είναι οικείος χώρος, η αυλή μας. Ένα μεγάλο μέρος του χωριού μας ζει εκεί και μάλιστα πολλοί έχουν και αξιόλογες επαγγελματικές δραστηριότητες, ακόμα και αξιόλογες θέσεις στη Διοίκηση, στην Αυτοδιοίκηση. Εκεί ήταν η θέση μας. Το καλύτερο θα ήταν βέβαια να είχαμε τον δικό μας Δήμο.

Ήρθε τώρα και το φράγμα του Τσικνιά. Χρόνια παλεύουμε με μελέτες ντόπιων επιστημόνων, με παραστάσεις σε όλες τις βαθμίδες της Διοίκησης, με αρθρογραφία μέσα από τον “ΠΟΛΙΧΝΙΑΤΙΚΟ ΛΟΓΟ” με σοβαρές, τεκμηριωμένες προτάσεις (το τελευταίο άρθρο ήταν ¨Κάντε κάτι”) να λυθεί επιτέλους το ζήτημα της ύδρευσης και άρδευσης της περιοχής μας, με ένα – δύο φράγματα. Τώρα αφού σε πέντε χρόνια το πολύ η Καλλονή, η Αγία Παρασκευή και η Μυτιλήνη θα λύσουν το πρόβλημά της υδροδότησής τους στην πρώτη φάση με το φαραωνικό έργο του Τσικνιά, εμείς θα περιμένουμε, μας λένε, την δεύτερη, ίσως την τρίτη, μπορεί και την τέταρτη φάση. Μας προγραμματίζουν για το 2053; Και να σκεφτεί κανείς πως θα χρειαστούμε επειγόντως μεγάλες ποσότητες νερού λόγω του Σταδίου (χλοοτάπητας γαρ) αλλά και λόγω της σχεδιαζόμενης επένδυσης στα ιαματικά. Τα γράψαμε όλα αυτά, για να δείξουμε ότι σοβαρά προβλήματα συνεχίζονται σε μια περιοχή που καρκινοβατεί.

Ήρθε λοιπόν τώρα και η προβληματική (επιεικής χαρακτηρισμός) λειτουργία του Κέντρου Υγείας, που προκάλεσε μια συνολική αντίδραση, σε ένα χωριό που μετά τις 20:00 φαντάζει έρημο από τα ψαράδικα και πάνω. Και λοιπόν θα λυθούν προβλήματα δεκαετιών με μια διαμαρτυρία; Ασφαλώς όχι. Αλλά δεν πρέπει να δείξουμε πως είμαστε ακόμα ζωντανοί;

Έτσι μια μικρή ομάδα εθελοντών δασοπυροσβεστών συγκέντρωσε ένα ευάριθμο πλήθος κατοίκων, και ξεκίνησε την οργάνωση της διαμαρτυρίας. “Αυτή τη φορά, αντί να σβήσουμε φωτιές, ανάψαμε” είπε μεταφορικά και παραστατικά ο Γ. Καρακλάς. Έφτιαξαν ομάδα εκπροσώπησης, συντονισμού και στήριξης της κινητοποίησης. Κινητοποιήθηκε ένα κρίσιμο σύνολο κατοίκων, και θεσμικών-Μαθητές, Εκκλησία, Σύλλογοι από κάθε χώρο και αντικείμενο εντός και εκτός του χωριού, εκπρόσωποι εργαζομένων, εκπρόσωποι κομμάτων (πλην του κυβερνώντος. Αλήθεια, γιατί;). Και η Βρίσα από κοντά!

Πρώτη φορά συνασπίστηκε ένα τόσο ετερόκλιτο πλήθος ανθρώπων, που διαμαρτυρήθηκε ήρεμα, πολιτισμένα, οργανωμένα, με τεμηριωμένο λόγο και κυρίως δημοκρατικά. Το μικρόφωνο ήταν ανοιχτό σε όλους. Μίλησαν ο Πρόεδρος του Κ.Υ., εκπρόσωπος Δήμου, Πολιχνιάτης Σύμβουλος του Δήμου, εκπρόσωποι εργαζομένων, εκπρόσωποι κομμάτων. Το αίτημα ένα: Η στελέχωση του Κ.Υ. με μόνιμο ιατρικό-νοσοκομειακό προσωπικό, ο πληρέστερος εξοπλισμός, η εύρυθμη οργάνωση και λειτουργία του, με λίγα λόγια η αναβάθμισή του, για να επιτελέσει τον ρόλο για τον οποίο κατασκευάστηκε πριν από 35 περίπου χρόνια.

ΤΟ ΦΩΣ

Άναψε λοιπόν ένα φως, που φώτισε κάπως την απραξία, την αδιαφορία, τον εφησυχασμό και την παθητική αντιμετώπιση, που εναποθέτει την επίλυση των προβλημάτων μόνο από “ψηλά”. Θα ήταν λάθος η φλογίτσα να υποεκτιμηθεί και να σβήσει, όπως θα ήταν εξίσου λάθος να υπερεκτιμηθεί και να μπούμε στον πειρασμό άχρηστων καταστάσεων. Το σωστό θα ήταν ψύχραιμα να εκτιμηθεί συνολικά η κατάσταση, να υπάρξει μια όσο το δυνατόν μεγαλύτερη γίνεται σύμπνοια, γιατί αυτά που μας ενώνουν είναι περισσότερα και σπουδαιότερα από όσα μας χωρίζουν.

ΚΑΙ ΛΙΓΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Υποστηρίζεται από κάποιους πως προεκλογικά στήθηκε όλο αυτό, για λόγους κομματικής εκμετάλλευσης, για να πληγεί η κυβέρνηση. Εδώ πρέπει να τονίσουμε τα εξής:

Το άτυχο βρέφος δεν ήξερε ότι βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο!

Όποιος υποστηρίζει την άποψη αυτή βλέπει το δέντρο και χάνει το δάσος, που είναι τεράστιο και προβληματικό.

Υπάρχει μια πανάρχαιη πολιτική αρχή: Όταν δημιουργείται πολιτικό κενό, πάντοτε το εκμεταλλεύεται, το καλύπτει  κάποιος ή κάποιοι άλλοι πολιτικοί χώροι.

Είχαν γίνει καταγγελίες και προειδοποιήσεις εδώ και πολύ καιρό στο παρελθόν από όλη την αντιπολίτευση του νησιού για την κατάσταση στα Κ.Υ. Ειδικότερα για το Κ.Υ. του  Πολιχνίτου έγινε και επερώτηση στη Βουλή χωρίς όμως απάντηση.(κ. Μπουρνούς)

Από όσα διαβάζουμε καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι το Υπουργείο Υγείας προσέβλεπε στην αναβάθμιση των Κ.Υ. γενικότερα μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης, όποτε ήθελε συμβεί αυτό.

Η κινητοποίηση θα επιλύσει τα προβλήματα του Κ.Υ. μας; Ασφαλώς  40 – 50 μέρες πριν τις εκλογές δε γίνεται. Εκτός και αν λόγω της συγκυρίας γίνει κάποια κίνηση εκτόνωσης ή εντυπωσιασμού, ασφαλώς δεκτή! Οπότε η κινητοποίηση  έχει αποδέκτες την επόμενη κυβέρνηση, όποια κι αν είναι. Τα προβλήματα τα γνωρίζουν πια όλοι, όλοι έχουν δημόσια εκφραστεί και δεσμευτεί. Ίδωμεν.

Ιγν. Ψάνης