Όταν παρελαύνουν και οι νεκροί…

Μέσα σε μια απόλυτα  σουρρεαλιστική σύλληψη οι διοργανωτές του καρναβαλιού, την περασμένη Κυριακή στο χωριό, επέλεξαν στο πέμπτο άρμα να παρελαύνει καμαρωτό ένα ανθρώπινο σκέλεθρο!

Βέβαια, μέσα στο γενικό ξεφάντωμα και την εύθυμη διάθεση της μέρας, ίσως, το θέαμα να εκλήφθηκε από τους γλεντοκόπους ως μία χαριτομενιά, ως θέαμα που η ανεκτικότητα του εθίμου και των αντιλήψεων της ημέρας, που το συνοδεύουν, το σήκωνε σα χωρατό ή στην καλύτερη εκδοχή ως τιμή στους νεκρούς μας.

Εμείς, πάντως, βλέποντας στη μέρα του καρναβαλιού και τη “Μέρα των Νεκρών” φαντασιωθήκαμε μια σκηνή παρμένη από το μέλλον. Όχι σαν έθιμο που έχει τις ρίζες του στο Μεξικό, στο οποίο εορτάζεται η παροδική επιστροφή των νεκρών συγγενών και των αγαπημένων στη Γη, κατά το οποίο ο κόσμος συγκεντρώνεται στους δρόμους, για να τιμήσει τους ανθρώπους που έχει χάσει, με εύθυμο τόνο, διηγούμενοι αστείες ιστορίες για τους πεθαμένους του.

Για μας, για το χωριό μας και την περιοχή μας πήρε άλλη διάσταση το όλο θέαμα και θέμα. Ο συνεχιζόμενος και ασυγκράτητος πληθυσμιακός κατήφορος της περιοχής μας συντελεί, ώστε να αδειάζει το χωριό και να γεμίζει το νεκροταφείο, χωρίς την προοπτική της συμπλήρωσης, της κάλυψης των κενών τόσων ψυχών.

Εμείς, βλέποντας το άρμα του παρελαύνοντος ανθρώπινου σκελετού, θεωρήσαμε ότι οι διοργανωτές ένιωσαν την ανάγκη να προβάλουν και να τονίσουν το αυτονόητο, το ορατό από όλους,  αυτό που όλοι διαπιστώνουμε εδώ και αρκετά χρόνια και που δυστυχώς επιδεινώνεται, ότι το χωριό, η περιοχή μας αδειάζει, ερημώνει, νεκρώνεται. Μπορούμε να φανταστούμε τι μας περιμένει, το είδαμε. Το χωριό θα έχει κόσμο, μόνο αν σηκωθούν οι νεκροί…

Γνωρίζουμε τον αντίλογο, ότι δηλαδή όλη σχεδόν η ύπαιθρος την ίδια εικόνα παρουσιάζει πανελλαδικά. Και έτσι είναι. Όμως εδώ μιλάμε για μια περιοχή, η δική μας, που έχει τις προϋποθέσεις και τη δυνατότητα, το οικονομικό υπόβαθρο να παράγει προϊόντα και υπηρεσίες και όχι μόνο να συγκρατήσει τον πληθυσμό της, αλλά και να τον αυξήσει.

 Τα έχουμε πει και γράψει πάρα πολλές φορές. Έχουμε ανάγκη από έργα υποδομής, αξιοποίηση της κοινοτικής περιουσίας, στήριξη του πρωτογενούς τομέα, επί τέλους να ενταχθούμε και εμείς στους τουριστικούς προορισμούς του νησιού.