«Τ’ Αντριγιά τα σπαγγαρέλια »-Στέλλα Καρνά
Αποκριάτικο….με το γνωστό ταπεραμέντο της Στέλλας
«Τ’ Αντριγιά τα σπαγγαρέλια »
(Το περιστατικό διαδραματίστηκε εκτός Πολιχνίτου, γι αυτό μην αναρωτηθείτε για το ποιοί ήταν οι πρωταγωνιστές. )
Η Ρηγούλα βγαίν απ’ του σπίτ’ τ’ αδιρφού τ’ μπέλλα φούρκα τσι μια τσι δυο, τραβά για του γκαφινέ, που ήξιρι ότι έτσει πέρα θα βρει τουν αξάδιρφου τ’ του Φουτή. Χτυπά του τζαμ’ τσι τουν καν’ νόημα να βγεί απ’ όξου.
« Τί είνι αξαδέρφ ; Πώς σι βλέπου ανιφριτσασμέν; Τί ντα πάθατι; »
Η Ρηγούλα χύστσι απάνου τ’ να τουν φα!
« Α π’ να σι δώσ’ η νταμλάς να σι δωσ’, λουβιάρ τρισκατάρατι! Π’ να μή του χάιγς απ’ του θιό!»
«Τί λέιγς μουρή Ρηγούλα ; Πάτσι παλαβώστσις ; Τί σι έκανα γω ; »
«Βρε παλιάθριπι ,αφού ξέρς πους η γι αδιρφός ιμ η γι Αντριγιάς είνι έτιτοιους αλ’θνός ένας ίσιους , ό,τ τουν λέγιν του πστεύγ… τί κάτσις βρε τσι τουν είπις ; Πους για να μή καν’ άλλα μουρά , να παρ’ ένα σπάγγου τσι να βαλ’ τη γ’ναίκα τ’ να να σφίξ μι δύναμ του… ( επίμαχο όργανο που ευθύνεται για την τεκνοποίηση .) Του πίστιψι τσι φτός η ξλουμένους τσι τουν ήβρι φουρτούνα μιγάλ’!»
Πατεί τα γέλια η Φουτής!
«Φτου σ’ βρε ! Που θα γιλάξ η μ’τσναριά σ’ τσ’ όλας! Παλιάθριπι… να λουβιασ’ η ψ’η σ’ να λουβιάσ’ … σακάτιψις τουν αδιρφό μ’.»
Τα πράματα λοιπόν σα που μι τα ’παν έχιν ως ιξής :
Η γι Αντριγιάς πίστιψι πους η σπάγγους λειτουργεί ως αντισυλληπτικό! Απά στ κληματαριά σι μιαν άκριγια είχι ένα σπάγγου τ’λιγμένου. Τουν ξιτλίγ τουν δίν’ στη γναίκα τ’ τσι ντ’ν αγνάτσι να κόβγ σπαγγέλια να τα τ’λίγ έτσι που… έπριπι , σφιχτά σφιχτά να μή μπουρεί να κατσουρντίσ’ τίπουτα. Του Φτέρπ η γ’ναίκα τ’ , άλλ νταντούλα τσι φτη, πιο ξλουμέν απί φτόναν, πιάν’ τα σπαγγέλια ένα ένα τσι αρχίζ’ να δεν’…!
«Σφίτζι Φτέρπ…!» « Σφίγγου Αντρέα…!»
«Σφίτζι Φτέρπ…!» «Σφίγγου Αντρέα…!»
Του προυί … νταβούλ η γι Αντριγιάς! Ήμπαν τα σπαγγέλια μεσ’ στου κριγιάς ιτ τσι δε μπουρούσαν να τα βγάλιν μι τίπουτα. Ένι νόηγσι μπάριμ του Φτέρπ, να τα δεν’ τα σπαγγέλια φιουγκάκια , να λυούν πιο εύκουλα , αλλά τα έδινι διπλό κόμπου για να καν’ δ’λειά του αντισυλληπτικό!
Τί να κάνιν τώρα πού να παν ; Του χουριό δεν είχι γιατρό. Φουνάξαν του λοιπόν ντ μαμή! Αλλά… τί να σι καν’ τσι η μαμή! Στου Γινικό Κρατικό έπριπι να πα τσι κατιφτείαν για … αναπηρική!
Απί τότι λεγ … – η γ’ναίκα που μι τα είπι – πους στου χουριό ντουν, άμα είνι πουλύ σφιχτά διμένου ένα πράμα ή πουλύ μπιρδιμένου τσι δε μπουρούν να του ξιμπλέξιν , απόμνι τσι του λεν:
« Τ’ Αντριγιά τα σπαγγαρέλια!»
Απουκριγιές είνι… ξιφύγαμι λίγου!
