Ω καιροί, ω ήθη (o tempora, o mores)-Περί ομοφύλων

“Για την κοινωνία είναι ένα ζήτημα εκσυγχρονισμού της νομοθεσίας, ενδεχομένως και των ηθών”, γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης για το καυτό θέμα των ημερών, τον γάμο για τα ομόφυλα ζευγάρια.

Αν το έχω καταλάβει καλά, πρέπει  επιτέλους, για να θεωρούμαι ισότιμος ευρωπαίος, σύγχρονος άνθρωπος και όχι παρακμιακός, ξεπερασμένος, συντηρητικός κλπ να ξεχάσω ό,τι μέχρι τώρα ήξερα, δηλαδή τον πατέρα, τη μάνα, τον άντρα και τη γυναίκα, ότι ένα παιδί, για να μεγαλώσει φυσιολογικά, χρειάζεται και τους δυο φυσικούς του γονείς!!  Και για να μη στοχοποιώ ανθρώπους και προκαλώ προβλήματα και διλήμματα, να αναφέρομαι σε γονέα 1 και σε γονέα 2. Πρέπει να μάθω ότι το παιδί μπορεί να έχει παραπάνω από ένα πατέρα η μάνα.

 Κυρίως όμως πρέπει να μάθω ότι γύρω μου υπάρχουν ετεροφυλόφιλοι. ομοφυλόφιλοι, ομόφυλοι, αμφιφυλόφιλοι, διαφυλικοί, Τρανς, Κουίρ, Ίντερσεξ, βιολογικό φύλο, κοινωνικό φύλο, ταυτότητα φύλου, μη δυαδικά άτομα, μπαϊσέξουαλ, ασεξουαλικότητα, αλληλοσεξουαλικότητα, πανσέξουαλ και πολλά τοιαύτα. Διδακτορικό χρειάζεται, για να μάθει κανείς τις σεξουαλικές διαφορές ή επιλογές των παραπάνω και τις ορολογίες τους!

 Επιτέλους προοδεύσαμε! Έτσι πια μπορώ να θεωρούμαι προοδευτικός, μοντέρνος, άξιος της εποχής μου! Δικαιολογημένα λοιπόν πρέπει να χρησιμοποιούμε ανωνυμίες και καταλήξεις που να μην παραπέμπουν σε κάποιο από τα δύο φύλα. Μια τέτοια ουδέτερη γλώσσα επιβάλλουν  και οι πανεπιστημιακοί της Οξφόρδης και όχι μόνο, όπως εκδότες και επιχειρηματίες. Το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο έχει δεσμευτεί να χρησιμοποιεί σε κάθε γραπτή η προφορική επικοινωνία του ουδέτερη ως προς το φύλο γλώσσα. Μάλιστα έχει κυκλοφορήσει οδηγούς με πρακτικές συμβουλές για τη χρήση μιας συμπεριληπτικής γλώσσας, αλλιώς υπάρχει προκατάληψη, διάκριση ή απαξίωση, επειδή υπονοούν ότι ένα βιολογικό ή κοινωνικό φύλο είναι ο κανόνας. Αν κανείς μπερδεύεται στο γραπτό λόγο, μπορεί να χρησιμοποιεί το παπάκι@.!!

 Και όλες αυτές οι κατηγορίες και υποκατηγορίες που για δικούς τους λόγους δε θέλουν να χρησιμοποιούν το όργανο που τους προίκησε η φύση για αναπαραγωγή, εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να τους βρίσκουμε μανάδες, πατεράδες και παιδιά, να αλλοιώνεται ένα συντριπτικό αξιακό κοινωνικό σύνολο, να δημιουργείται μια τεράστια πολιτική αναστάτωση και υποθέτουμε ότι το μη φυσιολογικό, θα αντικαταστήσει το κατά την φύσιν, με την πάροδο του χρόνου και κατά τις απαιτήσεις των δικαιωματιστών, που ολοένα θα πληθαίνουν και ολοένα θα καταλαμβάνουν νευραλγικούς χώρους της κοινωνίας, όπως ήδη γίνεται.

Και πότε η πλειοψηφία κυβερνά, πότε εισακούεται, πότε σκέφτεται σωστά και πότε λανθασμένα; Όποτε βολεύει τον κάθε πολιτικό ηγέτη για τους δικούς του προσωπικούς ή πολιτικούς σκοπούς; Πρόσφατα ο υφυπουργός Υγείας, ο κ. Βαρτζόπουλος σε τηλεοπτική του εμφάνιση δήλωσε: “Δεν αποφασίζουμε αυτά που θέλει ο λαός αλλά αυτά που θέλει ο Πρωθυπουργός”!. Έχουμε χάσει πολιτικά επεισόδια και δεν το έχουμε καταλάβει; Είναι, όντως, τόσο σοβαρό το θέμα, ώστε να βιάζεται για χάρη μιας μειοψηφίας η πολιτική υπόσταση,  η αξιοπρέπεια του εκλεγμένου βουλευτή,  με απειλές και αποχές, παρά τις συνταγματικές επιταγές;

Και πού είναι  οι ψυχολόγοι, οι παιδοψυχολόγοι, οι κοινωνικοί επιστήμονες, οι νομικοί, εκπαιδευτικοί, τα ίδια τα παιδιά, όταν πια έχουν κάποια ηλικία, και δεν ξέρω ένα σωρό ειδικοί στις μέρες μας να μας εξηγήσουν, να καταλάβουμε. Έχει χάσει ο κόσμος τον μπούσουλά του. Παντογνώστες μόνο οι πολιτικοί; Με το ζόρι ο Πρωθυπουργός μας και η όποια πλειοψηφία θα διαμορφωθεί να μας “εκσυγχρονίσουν;” Γιατί τόση βιασύνη; Ας άφηναν να “παίξει” τουλάχιστον το θέμα, να ζυμωθεί ο κόσμος, να κουβεντιαστεί. Αυτοί, όμως, κάνουν τους λογαριασμούς τους. Αντάμα και κάποιοι πρόθυμοι όψιμοι ή γιαλαντζί προοδευτικοί δημοσιογράφοι αγωνίζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Εδώ καταπατώνται καθημερινά και ασύστολα τα δικαιώματα παιδιών, εργαζομένων, πολιτών, λαών ολόκληρων και εμείς αγωνιζόμαστε “περί όνου σκιάς”.

Δεν αμφιβάλουμε αφενός ότι έκαστος έχει το δικαίωμα να επιλέγει επάγγελμα, σύντροφο, χώρα κ.λπ. Είναι όμως ατελείωτος ο κατάλογος των κοινωνικών ομάδων, που χρήζουν νομοθετικών παρεμβάσεων και ρυθμίσεων, ίσως και μεγαλύτερης κοινωνικής απαίτησης και αναγκαιότητας. Αφετέρου γνωρίζουμε  ότι υπάρχουν και οργανικά- παθολογικά- προβλήματα, που διαμορφώνουν τις ερωτικές επιλογές. Όπως όμως δήλωσε ο πρωθυπουργός, ο κ. Μητσοτάκης, επιχειρείται να δοθεί λύση σε ένα νομικό θέμα, δηλαδή μια τεχνητού τύπου παρέμβαση σε ένα πολύπλευρο πρόβλημα, σε βάρος μιας σειράς καταξιωμένων κοινωνικών και παραδοσιακών αξιών. Ας βρεθεί επομένως μια νομική λύση και ας αφήσουμε τα παιδιά να ζήσουν φυσιολογικά.

Αν ζούσε ο Ρωμαίος ρήτορας Κικέρωνας σήμερα, δίκαια θα αναφωνούσε:”o temrora, o mores” (Ω καιροί, Ω ήθη), αλλιώς σε τι χρόνους και με ποια ήθη ζούμε!!

Ή” σε τι κόσμο, μπαμπά, μ’ έχεις φέρει να ζήσω” θα αναφωνούν τα μελλοντικά παιδιά, που θα ψάχνουν να βρουν ποια είναι η μάνα τους και ποιος ο πατέρας τους!