Ιγνάτης Ψάνης
Η ΣΦΑΓΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΤΟΤΕ…
Σύμφωνα με την αφήγηση του ευαγγελιστή Ματθαίου (β’ 1-18), λίγο μετά τη γέννηση του Χριστού τρεις Μάγοι από την Ανατολή κατέφθασαν στην Ιερουσαλήμ και ρωτούσαν για το πού θα βρουν τον νεογέννητο βασιλιά των Ιουδαίων. Μόλις το έμαθε ο βασιλιάς των Ιουδαίων Ηρώδης (73-4 π. Χ.) ταράχθηκε. Συγκάλεσε σύσκεψη των Αρχιερέων και Γραμματέων και τους ζήτησε πληροφορίες για τον τόπο γέννησης του Χριστού. Αυτοί του είπαν ότι σύμφωνα με τις Γραφές θα γεννηθεί στη Βηθλεέμ. Αμέσως μετά, ο Ηρώδης κάλεσε κρυφά τους Μάγους και τους είπε να του υποδείξουν πού βρίσκεται το παιδί για να πάει και ο ίδιος να το προσκυνήσει.
Πράγματι, οι Μάγοι καθοδηγούμενοι από το Άστρο βρήκαν το θείο βρέφος και αφού το προσκύνησαν, του προσέφεραν δώρα (σμύρνα, χρυσό, λιβάνι). Όμως, το βράδυ στον ύπνο τους είδαν όνειρο με τη θεϊκή εντολή να μην συναντηθούν ξανά με τον Ηρώδη κι έτσι αναχώρησαν για την πατρίδα τους από άλλο δρόμο. Στη συνέχεια, ένας άγγελος φάνηκε στον ύπνο του Ιωσήφ και του διαμήνυσε να πάρει το μικρό Χριστό και τη Μαρία και να πάνε στην Αίγυπτο, γιατί ο Ηρώδης σκοπεύει να το σκοτώσει.
Όταν ο Ηρώδης αντιλήφθηκε ότι οι Μάγοι τον εξαπάτησαν και δεν εμφανίστηκαν στην προγραμματισμένη συνάντησή τους, εξοργίστηκε και διέταξε τους στρατιώτες του να σφάξουν όλα τα νήπια της Βηθλεέμ μικρότερα των δύο ετών. […]
Ο χριστιανικός κόσμος, που θεωρεί τα θανατωθέντα νήπια ως τους πρώτους μάρτυρες της πίστης, τιμά τη μνήμη τους κάθε χρόνο στις
28 Δεκεμβρίου (Καθολική Εκκλησία) και στις
29 Δεκεμβρίου (Ορθόδοξη Εκκλησία).
© SanSimera.gr
Υπάρχει μια ολόκληρη βιβλιογραφία σχετικά με το γεγονός αυτό, αν συνέβη, αν όντως έτσι συνέβη, ο αριθμός των νηπίων που σφαγιάστηκαν κ.α. Δεν μπαίνουμε σ’ αυτή τη συζήτηση.
Η ΣΦΑΓΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΣΗΜΕΡA…
Από τότε ίσαμε σήμερα πέρασαν πάνω από 2000 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων συντελέστηκαν σφαγές, αιχμαλωσίες, γενοκτονίες. Τις διαβάζουμε, τις μαθαίνουμε. Για ποιο λόγο άραγε;
Στις μέρες μας είμαστε μάρτυρες μιας ανελέητης σφαγής, ωμής γενοκτονίας σε μια στενή λουρίδα γης, που είχε μετατραπεί σε μια φυλακή για πολλά χρόνια. Άνθρωποι αποκλεισμένοι, φυλακισμένοι, παλεύουν για το αυτονόητο, να έχουν μία πατρίδα χρόνια τώρα.
Κατά τη διάρκεια της υποδούλωσής μας, περίπου τεσσάρων αιώνων, από τους Οθωμανούς πολλές φορές εξεγερθήκαμε, να θυμηθούμε τα Ορλωφικά. Το ’21 που επαναστατήσαμε η “Ιερά Συμμαχία”, που ήθελε να παραμείνει αμετάβλητο το εδαφικό status της Eυρώπης, να μην αλλάξουν δηλαδή τα σύνορα, επομένως οι αυτοκρατορίες να συνεχίσουν να κυριαρχούν και οι λαοί να είναι υπόδουλοι, όταν λοιπόν επαναστατήσαμε, μας χαρακτήριζαν καρμπονάρους, δηλαδή επαναστάτες, τρομοκράτες και έπρεπε να πάθουμε ό τι και οι Ιταλοί που προηγήθηκαν, δηλαδή να μας εξοντώσουν! Τι ζητούσαμε; Κράτος, δηλαδή η πολιτική ύπαρξη.
Ασφαλώς, η δική μας παλιγγενεσία δεν είναι απολύτως αναλογική με τον αγώνα των Παλαιστινίων. Η ουσία όμως, η βάση τους είναι ίδια. Το πανανθρώπινο και απολύτως δίκαιο αίτημα για Πατρίδα.
ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΛΟΥΡΙΔΑ ΓΗΣ
Σ’ αυτή, λοιπόν, τη μικρή λωρίδα γης καθημερινά εδώ και τρεις περίπου μήνες γινόμαστε μάρτυρες μιας ανελέητης σφαγής, μιας ωμής γενοκτονίας. Ολόκληρη η ανθρωπότητα παρακολουθεί ένα απάνθρωπο καθημερινό σήριαλ εγκληματικών εκτελέσεων σε βάρος αθώων και ανυπεράσπιστων παιδιών, γυναικών, ηλικιωμένων. Ειδικότερα οι εικόνες των νεκρών, των τραυματισμένων χωρίς μέλη και αιματοβαμμένων παιδιών, κυρίως των νηπίων και των νεογέννητων στις θερμοκοιτίδες μέσα στα βομβαρδισμένα νοσοκομεία και μέσα στα ερείπια, στα χαλάσματα, στον χαλασμό, δοκιμάζουν όχι την αισθητική μας αλλά την ανθρωπιά όλων μας.
Ένας ερειπιώνας έχει μετατραπεί η λωρίδα της Γάζας. Έντρομοι οι δυστυχείς κάτοικοι , μέσα σε ένα ακατάπαυστο μπαράζ βομβαρδισμών, περιδεείς δεν έχουν πού να κρυφτούν, από πού να φυλαχτούν, πώς να προφυλάξουν τα μικρά παιδιά, τρέχουν πάνω-κάτω, παίρνοντας με το σταγονόμετρο φάρμακα, νερό, τροφή,
ανθρωπιστική κρίση. Ασφάλεια πουθενά. Τα πάντα και οι πάντες είναι στόχοι. Μακελειό παντού. Αυτός δεν είναι πόλεμος, είναι εξόντωση εν ψυχρώ, υπολογιστικά και μεθοδευμένα.
Δεν μπλεκόμαστε με τις πολιτικές παραμέτρους, κυρίως τις διεθνείς, αν και θα έπρεπε. Το ανθρωπιστικό μέρος είναι που δεν μπορεί να αφήσει κανένα ασυγκίνητο. Τη βραδιά της “Άγιας Νύχτας” σκοτώθηκαν πάνω από 120, τα περισσότερα παιδιά! Εγκαταλελειμμένοι από διεθνείς οργανισμούς, θρησκευτικούς και πολιτικούς ηγέτες, γίνονται βορά του τυφλού μίσους.
Με την έπαρση πανίσχυρου, απειλούνται για το επερχόμενο τέλος, την τελική υποταγή και εξολόθρευση, με την οικονομική, στρατιωτική, πολιτική κι κυρίως την ηθική στήριξη της παγκόσμιας υπερδύναμης. Τελικά, ποιος είναι ο θύτης;
Ασφαλώς, οι Άλλοι “ήρξαντο χειρών αδίκων” και δίκαια, θα ισχυριστεί κάποιος πως η αίσθηση της απειλής συσπειρώνει, ξυπνά φοβικά σύνδρομα και η αντίδραση δεν είναι ελέγξιμη. Ναι, αλλά κάποια στιγμή συνέρχεσαι, βλέπεις τον όλεθρο, ακούς τις κραυγές, αφουγκράζεσαι τον πόνο, που και συ κάποτε ένοιωσες και ψάχνεις άλλες λύσεις, πολιτικές. Τότε προσεγγίζεις τον Άνθρωπο και όχι το αποκτηνωμένο, αιμοδιψές, ασυνείδητο ον. Για τα αντίποινα υπάρχει το ΩΣ ΕΔΩ, ΦΤΑΝΕΙ. ΟΙ ΠΟΙΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΤΙΠΟΙΝΑ ΕΧΟΥΝ ΟΡΙΑ ΣΕ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.
Δυστυχώς, μια λουρίδα γης από ολόκληρο τον πλανήτη έφτασε για να αποκαλύψει το ηθικό, πολιτικό, κοινωνικό και εντέλει πολιτισμικό τέλμα και ξεπεσμό στο οποίο έχουμε περιέλθει. ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ Σ’ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ!!
