Γιατί όχι σχολή λιθοξόων στον Πολιχνίτο, κε Δήμαρχε;

Ιγνάτης Ψάνης

“Ο Δήμαρχος Δυτικής Λέσβου Ταξιάρχης Βέρρος και η Αντιδήμαρχος Τουρισμού Αφροδίτη Βατή είχαν σειρά επαφών στελέχη των υπουργείων Τουρισμού και Πολιτισμού […]

Σε πολύ καλό κλίμα διεξήχθη αντίστοιχα και η συνάντηση της Αντιδημάρχου και με τον υφυπουργό Πολιτισμού Χρήστο Δήμα, όπου συζητήθηκαν κυρίως θέματα υποδομών, μεταξύ άλλων η προοπτική ανακατασκευής του δημοτικού σχολείου Βασιλικών που ανήκει στο υπουργείο Πολιτισμού αλλά και η ίδρυση Σχολής Κεραμικής στο Μανταμάδο, όπου ο Δήμος έχει καταθέσει ήδη σχετικό αίτημα. Η κα Βατή  έθεσε ακόμη το ζήτημα της αναγκαιότητας του έργου κατασκευής σκηνής και χώρου ακροατών μέσα στο Κάστρο του Μολύβου, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν χώροι εντός του Δήμου Δυτικής Λέσβου για τη διοργάνωση μεγάλων πολιτιστικών εκδηλώσεων. ”

Τα παραπάνω διαβάζουμε τελευταία στον τοπικό τύπο του νησιού. Χαιρόμαστε για το δημοτικό σχολείο το Βασιλικών, το οποίο έχει στοιχειώσει τόσα χρόνια, ένα μισό γκρεμισμένο ερείπιο, μια ορατή μαρτυρία αφενός ενός  σχολείου ενός το οποίο έκλεισε, γιατί δεν έχει πια μαθητές  (το χωριό συνεχώς ερημώνει) και και αφετέρου η ορατή μαρτυρία της εγκατάλειψης ενός εμβληματικού για την περιοχή σχολείου, που κανένας μέχρι σήμερα δεν ενδιαφέρθηκε να το αποκαταστήσει. Και είναι και πάνω στον δρόμο! Κανέναν δε συγκίνησε από τόσους αξιωματούχους της πολιτικής, της αυτοδιοίκησης, της οικονομίας που περνούν τόσα χρόνια από μπροστά του; Εννοείται πω και η δημιουργία χώρου ακροατών μέσα στο Κάστρο του Μολύβου δημιουργεί άλλες προϋποθέσεις αξιοποίησής του και όχι μόνο για τον Μόλυβο.

Όμως χαιρόμαστε και για τον Μανταμάδο, ο οποίος συστηματικά επιδιώκει και φιλοδοξεί να λειτουργήσει στο χωριό σχολή κεραμικής. Η δυναμική του παρουσία χρόνια τώρα στον χώρο αυτό  το έχει καταξιώσει όχι μόνο  νησί αλλά και ευρύτερα στην ελλαδικό χώρο. Οι εκθέσεις του, που και εμείς φιλοξενήσαμε στον ιστότοπό μας, είναι εξαιρετικές και σε οργάνωση και όσον αφορά τα εκθέματα. Η τέχνη, το μεράκι, η αγάπη των τεχνιτών του Μανταμάδου είναι υποδειγματική. Και ο Πρόεδρος της κοινότητας. ο κος Χαράλαμπος Τζελαϊδής, διακατέχεται από αγάπη για το χωριό του και πίστη στην ιδέα της κεραμικής σχολής, που και διαφήμιση θα είναι μεγαλύτερη  και κόσμο, μαθητές, δασκάλους, διοικητικούς, θα φέρει.

Όμως και εμείς οι Πολιχνιάτες μπορούμε να διατυπώσουμε δίκαιο παράπονο.  Τελευταία χρόνια που βρεθήκαμε στο Σύλλογο της Αθήνας είχαμε προτείνει, μέσα από μια καμπάνια που κάναμε για τα αρχιτεκτονήματα του χωριού μας, το αίτημα να λειτουργήσει και στο χωριό μας μία σχολή λιθοξόου-λιθοχαράκτη. Νέα παιδιά να μάθουν  την τέχνη του  παραδοσιακού πελεκάνου  και του ανάλογου παραδοσιακού χτισίματος. Μάλιστα την εποχή που τα γράφαμε  αυτά στην εφημερίδα τον ‘ΠΟΛΙΧΝΙΑΤΙΚΟ ΛΟΓΟ”  υπήρχε κάποιο πρόγραμμα του Υπουργείου Πολιτισμού, που το έτρεχε η Υπουργός Πολιτισμού, η κα Μενδώνη, με το οποίο δινόταν η ευκαιρία και η δυνατότητα αναβίωσης παραδοσιακών επαγγελμάτων στην χώρα μας. Φτιαχνόταν και στο Πυθαγόρειο της Σάμου μια σχολή καραβομαραγκών. Δυστυχώς, κανένας δεν ενδιαφέρθηκε, κανένας δε σήκωσε το θέμα, κανένας δε επικοινώνησε μαζί μας.

Επαναφέρουμε την πρόταση μας στον Δήμαρχο, τον κ. Τ Βέρρο και στην υπεύθυνη και αρμόδια του Δήμου, κα Βατή. Μαθαίνω πως έχει ευήκοα ώτα για τέτοιου είδους θέματα. Εξάλλου, μήπως και ο Πολιχίτος που τόση μεγάλη ανάγκη έχει από δημιουργία και απασχόληση εργατικών χεριών, μήπως λοιπόν θα μπορούσε και το χωριό μας να ενταχθεί στη συζήτηση μαζί με τη σχολή κεραμικής του Μανταμάδου; Δεν χρειάζεται νομίζουμε να επιχειρηματολογήσουμε για την παράδοση, την τέχνη, την αισθητική των εκατοντάδων σπιτιών του χωριού μας, το οποίο πάρα πολλοί το έχουν χαρακτηρίσει ανοιχτό μουσείο αρχιτεκτονικής. Εννοείται πως, αν δεν ενδιαφερθούν και οι ίδιοι οι κάτοικοι του χωριού, αν δεν μπει μπροστά τουλάχιστον το Προεδρείο της κοινότητάς μας, δεν πρόκειται να γίνει απολύτως τίποτα.

Λειτουργεί στην Επίδαυρο σχολή λιθοξόου-λιθοχαράκτη. Γιατί δεν ρωτάμε να μάθουμε;