Το πέτρινο της Νυφίδας…

Ιγνάτης Ψάνης

Συναντάς δυο άγνωστους ανθρώπους και σε λίγα λεπτά νοιώθεις οικεία, φιλικά μαζί τους. Αισθάνεσαι πως μπορείς να μιλάς με την άνεση ενός πολύ γνωστού σου. Καλοπροαίρετοι, καλοδεχτικοί, ευγενικοί, ανοιχτόκαρδοι άνθρωποι οι ιδιοκτήτες του γνωστού πια “πέτρινου” σπιτιού της Νυφίδας, η οικογένεια Σκοπελίτη, η κα Κλειώ και ο κος Γιώργος, που τους συναντήσαμε στο τέλος του καλοκαιριού. Τοπόσημο πια της περιοχής το εξαιρετικό αυτό σπίτι, που όλοι κάνουμε στροφή κεφαλής δεξιά ή αριστερά, ανάλογα, για να το δούμε και να το ξαναδούμε, ειδικά το βράδυ φωτισμένο.

Όταν το μεράκι, η καλαισθησία και η τεχνολογία συναντιώνται, το αποτέλεσμα είναι μοναδικό. Η λήψη είναι από drown, από τη θάλασσα. Φωτογραφία Ευάγγελος Μόσχος

 

Η οικογένεια , η κα Κλειώ ντόπια, κόρη του Δημητρού Κουτρή, του φαρμακοποιού, ο κος Γιώργος από το χωριό της γυναίκας του, χρόνια, παθιασμένοι νυφιδιώτες,   αποφασίζει το 2002 να αγοράσει ένα όντως παραθαλάσσιο μεγάλο οικόπεδο, κτήμα το λες, και να χτίσει δύο πανομοιότυπα κολλημένα, διώροφα σπίτια, καθόσον έπονταν και απόγονοι. Ο χωριανός μας ο Παναγιώτης ο Πιττός,  πολιτικός μηχανικός, αναλαμβάνει τα σχέδια  και την επίβλεψη, ο Δημήτρης ο  Μπαρούτης την υλοποίησή τους, δηλαδή το χτίσιμο, ( ήταν και το τελευταίο σπίτι που έχτισε) και ο Γιώργος ο τον Ζαροδημητράκης τα σοβελίκια. Άπαιχτο τρίο, του οποίου το αποτέλεσμα  θαυμάζουμε όλοι.

“Η πέτρα είναι ντόπια, ο τρόπος του χτισίματος λέγεται ¨βυζαντινό”, που μόνο καλοί μαστόροι, με υπομονή και τέχνη πετυχαίνουν. Οι οροφές είναι όπως τα παλιά ταβάνια του Πολιχνίτου (ΧΑΝΕΚΑΠΑΚ). Πρόκειται για το παραδοσιακό ταβάνι πριν έρθουν τα ραμποτέ, το κόντρα πλακέ και οι γυψοσανίδες. Σήμερα, όμως, χρειάζεται καλό μάστορα και είναι λίγοι οι ξυλουργοί. Ακόμα η ιδέα ήταν και στον σχεδιασμό των ιδιοκτητών, όχι υπερυψωμένες βεράντες αλλά μικρά μπαλκονάκια στα υπνοδωμάτια και ο χώρος  συγκέντρωσης στο επίπεδο του εδάφους χωρίς μπαζωμένες βεράντες” (Παν. Πιττός). Το σύνολο του σπιτιού έρχεται να συμπληρώσει η εξαιρετική καγκελόφραξη και η χαμηλή σχετικά  δενδροφύτευση μπροστά.

Το χτίσιμο κράτησε περίπου δύο χρόνια.

Να ζήσουν να το χαίρονται!!

 

Διαβάστε επίσης

Σελίδα φωτογραφίας-Μέρος 5ο-

Σελίδα λογοτεχνίας- Μέρος 5ο:«Δρόμος παλιός που αγάπησα…»- Αντώνης Χατζηλάμπρος, Φιλόλογος

Θερμοπηγές Πολιχνίτου: έναρξη λειτουργίας-

Περιφορά της εικόνας του Αγίου Γεωργίου-Το “οδοιπορικό” του Ναού από τον Στρατή Πάντα

Μετάβαση στο περιεχόμενο