Η σάτιρα είναι ένα είδος λόγου,(πεζού ή ποιητικού) που δε στοχεύει στον εξευτελισμό κάποιου προσώπου ή γεγονότος, αλλά στον εμπαιγμό και  με την ειρωνεία, την υπερβολή, την αναλογία και την παρωδία προσπαθεί να κρατήσει τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στο αποδεκτό ηθικά, κοινωνικά και στο διακωμωδούμενο, και που διαστέλλει τα όρια αυτά αλλά μέχρι κάποιου σημείου. Συνήθως, γιατί υπάρχουν και απαράδεκτες περιπτώσεις, στοχεύει στη βελτίωση του προσώπου ή του γεγονότος που διακωμωδεί και στη διόρθωση των κακώς κειμένων. Αποβλέπει με τον καυτηριασμό να προκαλέσει το θυμό, την αγανάκτηση, ακόμη και την περιφρόνηση. Δεν είναι κωμωδία, με την έννοια ότι αποσκοπεί να προκαλέσει γέλιο.

Ένα τέτοιο παράδειγμα σαν αυτό που περιγράψαμε είναι η έμμετρη σάτιρα του γνωστού πια Μυτιληνιού κ. Βαγγέλη Χατζημανώλη, που βάζει στο στόχαστρο τις αυτοδιοικητικές εκλογές του νησιού μας από ” Τα Νέα της Λέσβου “,με τον δικό του ασφαλώς τρόπο.

Παζαρέματα!

Περιφέρεια και Δήμος,

μαίνεται ο αγών,

ομοθυμαδόν, προθύμως

όλοι «επί σκοπόν»!

Μπλέξιμο μπουτιών βαρβάτο

κι αλλαξαγκαλιές…

συμμαχίες αλα-ΝΑΤΟ…

και στριμοκωλιές!

Παζαρέματα εν δράσει

λόγω εκλογών,

σε συνουσιώδη… βάση

μετ’ ανταλλαγών.

Ήτοι εκλογο-παζάρια

φανερά, κρυφά,

οι «καρέκλες» εις τα ζάρια

κι όλοι στην ουρά:

Β–Τι σού δίνω, τι μού δίνεις;

Α– Συ τι προτιμάς;

Β–Μιά καρέκλα εμπιστοσύνης

για τα… καθ’ ημάς.

Α–Πώς την θέλεις καμωμένη,

δέρμα, πλαστική;

Β–Να’ ναι περιστρεφομένη

κι αναπαυτική.

Α–Κι από όνομα και βέτο,

τίτλο και τιμή;

Β–Ό,τι να’ ναι, ένα θέτω,

… αποδοτική.

Α–Στο μπλα-μπλά τα καταφέρνεις

και στο τουμπεκί.

Για καρέκλα… πώς το βλέπεις

πολιτισμική;

Β–Μην σε νοιάζει, θα την τρέξω…

πάνω μου πατάς,

άντεξέ με, να σ’ αντέξω,

να στραβοκοιτάς…

Α–Κι από ψήφους τι θα πάρω

όπως και σταυρούς;

Β–Την καρέκλα για καπάρο…

χίλιους σταθερούς!

Γ–Άλλους τόσους κι από μένα,

«Έργων Τεχνικών»,

τα’χω φουλ μελετημένα…

είμαι ειδικός!

Α–Άστο να σκεφτώ ακόμα

κι άλλος μού κολλά…

κι είναι κι από άλλο… χρώμα

και παραφυλά…

Γ–Μα κι εγώ απ’ άλλο χρώμα…

χρώμα χτυπητό…

κι όπως ξέρεις είναι κόμμα

κάπως ταιριαστό.

Α–Κράτα λίγο και θα δούμε

και μην το τραβάς,

πάνω-κάτω  θα τα βρούμε,

έχει ο… κουβάς.

Δ–Ο κουβάς για με τι έχει

αρχηγέ, να πεις,

για «βροντά-χιονίζει-βρέχει»

θέση προκοπής;

Α–Παζαρέματα και τράμπες

είναι βαρετά,

μα «γι’ αδέσποτα και λάμπες»

σού’ναι ταιριαστά.

Ε–«Δώσε μου κι εμένα μπάρμπα»

κι άσ’ τις τσιγκουνιές,

οχτακόσες κάνω τράμπα

ψήφους ζωντανές.

Α–Θα σού δώσω τα σκουπίδια

μα θα ζοριστείς,

θα σού πέσουν και τα… φρύδια

και θα σωριαστείς.

Ε–Ίδιος θα’ μαι  με τους άλλους

ίδια ταχτική,

μόν’ ασβέστωμα… στους κάδους

για τα μάτια εκεί.

Α–Βάλτε τώρα που γυρίζει

συνουσιακά…

ο καθένας μας γνωρίζει

τα παρά-κακά.

Έχω και ρεζέρβα θέση

στάνταρ  με τουπέ…

και λαχείο σ’ όποιον πέσει,

τον Καρατεπέ.

Κι όποιος θέλει, κάνω πάσα…

να την βρει κι εκεί,

Περιφέρεια για μάσα…

ως προοπτική!

Βίρα μπρος για συμμαχίες,

πάμε για πρωτιά,

κι όσες αντιδημαρχίες

θέλετε παιδιά!

          ****