Η αποθήκη (Μουσείο) πετρωμάτων

Τ0 καλοκαίρι με την άδεια του Προέδρου του Τοπικού Συμβουλίου κ. Δ. Γιανναρέλλη επισκεφτήκαμε τα εγκαταλελειμμένα μουσεία του χωριού μας, τα οποία βιντεοσκοπήσαμε και πήραμε και κάποιες φωτογραφίες. Σκοπός μας  ήταν για άλλη μια φορά να γράψουμε για τα πολύπαθα αυτά Μουσεία αρχές Σεπτέμβρη. Όμως, επειδή θα συνέπιπτε η δημοσίευσή του θέματος αυτού με την προεκλογική περίοδο, αποφασίσαμε να μην αναφέρουμε το παραμικρό, για να μην κατηγορηθούμε ότι με την αναφορά μας στο πρόβλημα αυτό, αναμειγνυόμαστε στα προεκλογικά. Μετά όμως το αποτέλεσμα της 8ης Οκτωβρίου και το ξεκάθαρο αποτέλεσμα υπέρ του κ. Τ. Βέρρου δεν έχουμε πια καμμιά αυτοδέσμευση.

Άλλη μια αφορά, και όσες άλλες χρειαστεί, θα γράφουμε και θα ξαναγράφουμε για τα “πρώην” Μουσεία του χωριού μας. Αδυνατούμε να καταλάβουμε ούτε μας εξηγεί τον λόγο η Δημοτική αρχή, για τον οποίο δεν μπορεί ή δεν θέλει να δώσει στον Πολιχνίτο το κομμάτι του πολιτισμού που του ανήκει. Το Λαογραφικό Μουσείο και το Μουσείο Πετρωμάτων εννοούμε, για το οποίο κάποιοι ανιδιοτελείς ντόπιοι, οι εκπαιδευτικοί Δ. Κωφόπουλος, Γ. Φεργαδιώτη για το πρώτο  και ο γιατρός ο Σ. Παττακός για το δεύτερο, με τον τρόπο τους και τον μόχθο τους, με το μεράκι και την αγάπη για το χωριό τους πρόσφεραν. Τέσσερα χρόνια τώρα και δεν έγινε απολύτως καμμιά διευθέτηση, προγραμματισμός έστω. Αν έγινε, δεν το γνωρίζουμε. Γιατί αρνείται πεισματικά η Δημοτική αρχή να μας δώσει τη δυνατότητα να έχουμε κι εμείς, όπως και οι άλλοι ένα πολιτιστικό στίγμα, να γνωρίσουν τα παιδιά μας και τα εγγόνια ένα κομμάτι της ιστορίας μας, να έχουμε ένα πρόσθετο λόγο να μας επισκεφτεί ένας άνθρωπος; Και ρωτάμε: Ποιος χωριανός θα θελήσει να κάνει στο χωριό μας  μια τόσο μεγάλη προσφορά πια στο μέλλον και γιατί;

Εντάξει ,έγινε μια φυσική καταστροφή το ’17, ο σεισμός, που λάβωσε το Λαογραφικό, έγινε και μια αναγκαστική μεταφορά του Μουσείου Πετρωμάτων από το παλιό Γυμνάσιο, γιατί θα γινόταν Γηροκομείο (;) σε κάποιο χώρο στα κτήρια της Αστυνομίας, εδώ και πάνω από 13 χρόνια (!). Μεσολάβησαν τα πέτρινα χρόνια των μνημονίων. Τώρα, όμως, που τα πράγματα, από όσα ακούμε, ισορρόπησαν και διαβάζουμε για χορό εκατομμυρίων. Τώρα, γιατί δεν αποκαθίστανται τα πράγματα στον χώρο των Μουσείων μας;

Έχουμε και άλλες μεγάλες εκκρεμότητες, κε Δήμαρχε, και με άλλα κτίσματα του χωριού, που, αν τα σχεδιάσετε, τα οργανώσετε σωστά και τα εκμεταλλευτείτε, όπως πρέπει, θα δώσουν άλλη μορφή στο χωριό μας. Άλλη φορά, όμως, αυτά. 

Στη συνέντευξη που είχαμε τη χαρά και την τιμή να μας παραχωρήσει, και μάλιστα κάτω από δυσμενείς συνθήκες( και τον ευχαριστούμε γι΄αυτό), ο κ. Δήμαρχος το 2019, τεύχος 160, “σα να μας έτρωγε” τον είχαμε ρωτήσει για τα Μουσεία μας και για την προοπτική να δημιουργηθεί στο χωριό μας μια σχολή ( δομή ) λιθοξόων, πετράδες δηλαδή, συνεχιστές της παράδοσής μας. Η απάντησή του ήταν γενικότητες που παρέπεμπαν στο αόριστο μέλλον. Εκεί είμαστε και σήμερα. Πληροφορίες από έγκυρη πηγή που έχουμε δε μας κάνουν δυστυχώς αισιόδοξους για την τύχη αυτών των Μουσείων. Για το Μουσείο Πετρωμάτων υπάρχουν κάποιες λύσεις, που τις ψάχνουμε ακόμα, χωρίς να έχουμε κάπου καταλήξει και για το Λαογραφικό αρχίζει περίπου από την αρχή η γραφειοκρατική διαδικασία (!), εκτός και αν αποφασίσει ο Δήμος να βάλει το χέρι στη τσέπη, μιας και είναι ανεκτό το κόστος, για να τελειώνουμε μια και καλή. Υπάρχει και αυτή η σκέψη. Το ευχόμαστε…-

Το Καλοκαίρι, με την άδεια του Προέδρου του Τοπικού Συμβουλίου του κ. Δ. Γιανναρέλλη μπήκαμε και βιντεοσκοπήσαμε και τα δύο Μουσεία μας, όπως είπαμε. Σήμερα θα ασχοληθούμε με το “πρώην” Μουσείο Πετρωμάτων, που με εντυπωσιακή φροντίδα από την Καθηγήτρια κα Βιβή Μάρκου εγκαινιάστηκε πριν από αρκετά χρόνια σε κάποια αίθουσα του παλιού Γυμνασίου, παρουσία του χορηγού Σ. Παττακού και πλήθους κόσμου.

Μπήκαμε στην αποθήκη, όπου επί χρόνια βρίσκονται τα πετρώματα. Είναι σε κάποια αίθουσα του κτηρίου στο οποίο στεγάζεται το Αστυνομικό Τμήμα (Σταθμός). Η εικόνα που αντικρύζει κανείς είναι απογοητευτική και εξοργιστική, αν σκεφτεί κανείς πως η αγάπη και το μεράκι κάποιου χορηγού για το χωριό και κάποιου επιστήμονα για το έργο της  πετάχτηκε σε μια αποθήκη όπως – όπως.

Μια αίθουσα, μέσα στην οποία που δεν ξέρω πόσα χρόνια έχει να μπει άνθρωπος. Μάλλον μπήκαν κάποιοι για να πετάξουν λάστιχα αυτοκινήτου, καλώδια, καζάνια και άλλα άχρηστα, δίνοντας ακριβώς αυτή την εικόνα, ότι δηλαδή ό τι υπάρχει μέσα είναι άχρηστο. Ένα μικρό νταμάρι βρίσκεται εκεί μέσα και κάποιες βιτρίνες άδειες, γεμάτες σκόνη και εγκατάλειψη στο κέντρο της αίθουσας.  Πέτρες πια όχι πετρώματα, πεταμένες η μια πάνω στην άλλη, χωρίς λόγο και σειρά. Οι ετικέτες που συνόδευαν τα εκθέματα διάσπαρτες όπου λάχει. Πολλά πετρώματα βρίσκονται πεταμένα στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου (παρακάτω οι φωτογραφίες).

Εικόνες από την αυλή του Λαογραφικού, λίγο πιο πάνω από εκεί που πίνουμε τους καφέδες μας! Πετρώματα  μαζεμένα από ολόκληρη τη Λέσβο!

Μια απογοήτευση. Το  video…