Ιγνάτης Ψάνης
Οι πληροφορίες που παραθέτουμε παρακάτω είναι από έγκυρες πηγές και μας βοηθούν να κατανοήσουμε, κατά κάποιο τρόπο, όχι το μέγεθος της καταστροφής που συνεχώς αυξάνεται όσο το «τι μέλλει γενέσθαι» από δω και πέρα.
Την ευθύνη για την για την περιποίηση, συντήρηση και προστασία των δασών την έχουν οι δασοκτήμονες είτε πρόκειται για δημοτικά, δημόσια δάση είτε για ιδιωτικά. Δυστυχώς, όμως, από όσο πληροφορούμαστε δεν ασκείται κανένας ιδιαίτερος έλεγχος προς την κατεύθυνση αυτή από το επίσημο κράτος. Τα γράφουμε αυτά, γιατί ένα μέρος, δυστυχώς δεν γνωρίζουμε ακριβώς ποιο, που σχετίζεται με την απειλή του δάσους της Λέσβου, θα έπρεπε να το αναλάβουν και αυτοί. Αυτά όσον αφορά τη γενικότερη διαχείριση των δασών. Οι αυξημένες νεκρώσεις παρατηρούνται, τα τελευταία έτη και εντονότερα φέτος, στα πεύκα της Λέσβου και ειδικότερα της Αγιάσου και του Αμπελικού προκαλώντας μια γενικότερη ανησυχία.
Πάντως, για το συγκεκριμένο σκαθάρι που έχει ήδη εγκατασταθεί στο δάσος του νησιού και το οποίο σταδιακά καταστρέφει ένα μέρος του έγκυρες πληροφορίες αναφέρουν ότι αναμένονται ερευνητές από εργαστήρια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Δυστυχώς, έχει παρέλθει ο χρόνος απομάκρυνσης των προσβεβλημένων πεύκων, τα οποία ήδη έπρεπε να είχαν κοπεί και καεί σε απομακρυσμένη περιοχή, μακριά από υπόλοιπα υγιή πεύκα. Όσο παραμένουν αυτά τα πεύκα, τα παθογόνα μικρόβια αποτελούν συνεχείς εστίες μόλυνσης και πρέπει να απομακρυνθούν. Δυστυχώς, οι ζέστες του χειμώνα επέτρεψαν στο μικρόβιο αυτό να εξαπλωθεί και το γεγονός ότι δεν υπήρχαν χαμηλές θερμοκρασίες ευνόησαν την αναπαραγωγή του. Πρόκειται για ένα μικρόβιο το οποίο έχει χαρακτηριστικά και ξυλοφάγου και φλοιοφάγου, δηλαδή κατατρώει και το ξύλο, τον κορμό, αλλά και τον φλοιό.
Αν η απομάκρυνση των πεύκων που έχουν πληγεί γίνει τώρα, θα προκληθεί καινούργια διασπορά. Όσο είναι περιορισμένα, κρατιούνται. Για το λόγο αυτό ακριβώς δεν ενδείκνυται η απομάκρυνσή τους να πραγματοποιηθεί μέσα στο καλοκαίρι, γιατί θα έχουμε μεγάλο πρόβλημα. Βεβαίως, το πρόβλημα υπάρχει και το βοήθησαν ο χειμώνας από τη μία και οι εστίες που δεν απομακρύνθηκαν εξαρχής από την άλλη.
Εκείνο που προγραμματίζεται εν τέλει είναι να ξεκινήσει η όποια διαδικασία αντιμετώπισης του προβλήματος, δηλαδή κοπής, απομάκρυνσης και καύσης των πεύκων που επλήγησαν, το φθινόπωρο. Εννοείται ότι θα είναι αρκετά δύσκολο στο σχεδιασμό, στην οργάνωση και στην εκτέλεση έργο. Μέχρι τότε η κατάσταση θα παραμένει ως έχει, με το δάσος εκτεθειμένο στο επικίνδυνο σκαθάρι.
Ρωτήσαμε γιατί δε θυμόμαστε παρόμοια περιστατικά παλαιότερα στο νησί και η απάντηση ήταν ότι μάλλον δεν είναι αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής, όσο συνέπεια της ευκολίας μετακίνησης και διασποράς τέτοιων προβλημάτων στην εποχή μας. Και πάλι καλά που είμαστε νησί, άρα κάπως απομακρυσμένοι και πιο προφυλαγμένοι.
