Το “δις εξαμαρτείν”-Μέρος 2ο

Αρχίζει να γράφεται η πρώτη σελίδα στο καινούργιο κεφάλαιο των ιαματικών του χωριού μας. Μετά τις συμπληγάδες της ΕΘΥΠΛ και τον μαραθώνιο της  εκκαθάρισής της, ο νεοσύστατος Δήμος της Δυτικής Λέσβου ξεκίνησε μία διαδικασία απεμπλοκής από τα γραφειοκρατικά προβλήματα, δεδομένου ότι ο Δήμος έπρεπε να γίνει πάλι κάτοχος των τίτλων ιδιοκτησίας των θερμοπηγών Πολιχνίτου που μεταβιβάστηκαν στον Δήμο Λέσβου αλλά και να επανακτήσει και το δικαίωμα της εκμετάλλευσης του Γεωθερμικού Πεδίου από την Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας.  ώστε να καταστεί δυνατή μια μορφή επαναδιαπραγμάτευσης της εκμετάλλευσής τους από τον ίδιο τον Δήμο.

Εμείς το θέμα των θερμοπηγών το παρακολουθούμε από την πρώτη στιγμή που ο Δήμος υπέβαλε το αίτημά του στην αποκεντρωμένη Διοίκηση της Λέσβου. Ακολούθησαν από τότε όλες οι ενδεδειγμένες ενέργειες μέχρι να φτάσουμε πριν οκτώ περίπου μήνες στην κατακύρωση του δικαιώματος εκμετάλλευσής τους στον κ. Θεόδωρο Κούσκο. Το γεγονός ότι υπήρξαν κάποιες, μερικές φορές έντονες αντιπαραθέσεις, σε μία δημοκρατική κοινωνία και θεμιτό είναι και επιβεβλημένο στις περισσότερες περιπτώσεις να υπάρχουν (οι αντιπαραθέσεις, όχι κατ’ ανάγκη έντονες).

Από την αρχή λόγω της σύνθεσης του Δημοτικού Συμβουλίου ήδη διαφαίνονταν οι δύο τάσεις στον Δήμο.  Από τη μία ή ιδιωτικο-κεντρική η οποία είχε την ξεκάθαρη άποψη ότι η ανάπτυξη του τόπου προκύπτει θεαματικά  από την ιδιωτική πρωτοβουλία κυρίως, με ή και χωρίς τη σύμπραξη του Δήμου. Αυτό επειδή η γραφειοκρατία, οι ατέρμονες συνεδριάσεις, και ίσως οι παλινωδίες, κοστίζουν και σε χρόνο και σε χρήμα τελικά. Η προοπτική του αναμενόμενου κέρδους τρέχει πιο γρήγορα και αποτελεσματικά τα πράγματα και σε διοικητικό και σε τεχνικο-οικονομικό επίπεδο. Το δημόσιο με την όποια μορφή του είναι δυσκίνητο και αντιπαραγωγικό. Η άλλη αντίθετα είναι η κοινωνικο-κεντρική. Πιστεύει πως το κέρδος της όποιας ανάπτυξης/επένδυσης σε δημόσια περιουσία επιβάλλεται να το καρπώνεται ολόκληρη η κοινότητα. Στην περίπτωση αυτή πρωταγωνιστικό ρόλο διαδραματίζει ο Δήμος μόνο, ο οποίος αφού ολοκληρώσει το έργο με τις μελέτες, από δημόσιους οργανισμούς που θα εξασφαλίσει και με τη χρηματοδότηση από διάφορες πηγές (προγράμματα ελληνικά-ευρωπαϊκά κ.λπ.) στη συνέχεια είτε αναθέτει σε κάποιον ιδιώτη την εκμετάλλευση ή την αναλαμβάνει ο ίδιος ο Δήμος. Εννοείται ότι αναφερόμαστε μόνο στο κέρδος, όχι στις παράπλευρες ωφέλειες, που προκύπτουν από την επενδυτική δραστηριότητα. Πιθανόν να υπάρχουν και άλλες συγγενείς των παραπάνω νομικές σχέσεις εκμετάλλευσης, που αγνοούμε.

Εννοείται πως και για την πρώτη και τη δεύτερη τάση υπάρχουν πειστικά επιχειρήματα και αντίστοιχα παραδείγματα από Ελλάδα και εξωτερικό που της τεκμηριώνουν. Οπότε το ζητούμενο στην περίπτωση τη δική μας ήταν τι ταίριαζε, τι μπορούσε να γίνει ή τι επιβαλλόταν να γίνει. Βέβαια ακουγόταν και μία άλλη πρόταση. Ας γίνει οτιδήποτε αρκεί να γίνει, προκειμένου να παραμένουν κλειστά και ανεκμετάλλευτα τα μπάνια. Η τελευταία πρόταση που είναι πρόταση απελπισίας δικαιολογείται κατά κάποιο τρόπο μετά την παταγώδη αποτυχία της ΕΘΥΠΛ. Η αλήθεια είναι πως στην περίπτωση των θερμοπηγών δεν ξεκινάμε από μηδενική βάση, δυστυχώς. Και αυτό λίγο-πολύ το σκεφτόμαστε και το λογαριάζουμε, αν όχι όλοι, οι περισσότεροι. Όμως δεν παύει να είναι πρόταση απελπισίας, αποτέλεσμα περισσότερο συναισθηματικής έντασης και λιγότερο λογικής επεξεργασίας, που κατά πάσα πιθανότητα θα κατέληγε σε μία καφενειακού τύπου λειτουργία.

Κατά τη χρονική απόσταση των οκτώ μηνών που μας χωρίζουν  τα πνεύματα ηρέμησαν, οι τόνοι έπεσαν, κατακάθισε η πάχνη, ξεκαθάρισε το τοπίο, ακούστηκαν όλες οι απόψεις, οι θέσεις και τοποθετήθηκαν όλοι όσοι είχαν κάποια θεσμική ανάμειξη στην υπόθεση των θερμοπηγών που είναι ένα πολύ  σημαντικό έργο  και το οποίο καρκινοβατεί. δυστυχώς,  από το 1980, ενώ τα τελευταία χρόνια ήταν σε ημιθανή, ληθαργική κατάσταση.

Τελικά, ύστερα απ’ όλα τα παραπάνω το έργο ανατέθηκε στον κ. Θ. Κούσκο, τον μοναδικό που κατέθεσε πρόταση, ο οποίος απ’ ότι φαίνεται θα πρωταγωνιστεί για 25+5 χρόνια στην περιοχή μας, σύμφωνα με τη Σύμβαση Παραχώρησης. Ένας κύκλος έκλεισε και ανοίγει ένας καινούριος. Είμαστε εδώ, για να στηρίζουμε το συμφέρον και το καλό του τόπου μας.

Κατόπιν όλων αυτών των εξελίξεων θελήσαμε να γνωρίσουμε και από κοντά τον κ. Θ. Κούσκο. Τον επισκεφτήκαμε στο γραφείο του και είχαμε μια ειλικρινή και σε φιλικό περιβάλλον συζήτηση. Tις εντυπώσεις μας και τα κύρια σημεία της συζήτησης θα τα αναρτήσουμε την επόμενη Δευτέρα.