Τα μουσεία μας (;)-ΜΕΡΟΣ 2ο-Το μουσείο πετρωμάτων

Ιγνάτης Ψάνης

Συνεχίζουμε την αναφορά μας στα “ΑΘΕΑΤΑ” Μουσεία του χωριού μας με το Μουσείο Πετρωμάτων, που χρηματοδοτήθηκε από τον Στρατή Παττακό. Πρόκειται για συνέχεια του προηγούμενου άρθρου.

Και µία που το Λαογραφικό Μουσείο εγκαταλείφθηκε στη µοίρα του, κάποιοι αποφάσισαν να µετατρέψουν την αυλή του σε… χωµατερή. Μετέφεραν, λοιπόν, ένα µέρος του Μουσείου των Πετρωµάτων που για αυτούς ήταν πέτρες, µπάζα, και τα πέταξαν στην αυλή του Λαογραφικού.

Με την αφόρµηση, λοιπόν, αυτή αναγκαστικά θα ασχοληθούµε και µε το άλλο Μουσείο µας, αυτό των πετρωµάτων. Τα πετρώµατα είναι δοµικά συστατικά του φλοιού της γης, είναι ό,τι βλέπουµε αν κοιτάξουµε γύρω µας. Είναι τα βουνά, τα βράχια, τα βότσαλα, η άµµος, ακόµα και το χώµα. Τα πάντα βρίσκονται πάνω σε αυτά, τα φυτά, τα ζώα, οι ανθρώπινες κατασκευές αλλά και οι γεωλογικές µεταβολές. Τα πετρώµατα, όπως και οι άνθρωποι, έχουν τη δική τους µοναδική ιστορία. Είναι καιρός, λοιπόν, να προστατέψουµε τη γεωλογική µας κληρονοµιά. Έτσι, µαθαίνουµε για την ιστορία της γης, τι έγινε πριν από µας. Εµείς και η γη µοιραζόµαστε µία κοινή κληρονοµιά και θα πρέπει όλοι να καταλάβουµε ότι η µικρότερη καταστροφή οδηγεί σε αµετάκλητη απώλεια.

Πριν από 20 περίπου χρόνια δύο αξιόλογοι κι ακάµατοι επιστήµονες, η κα Βιβή Μάρκου, βιολόγος και ο σύζυγός της διατρέχουν το νησί µας, µελετούν, καταγράφουν και ταξινοµούν τα πετρώµατά του. Η δράση τους, οι γνώσεις τους, το πάθος τους και το ήθος τους συγκινούν και ευαισθητοποιούν τον κ. Στρατή Παττακό, που αποφασίζει να συµβάλει αποφασιστικά, ώστε όλη αυτή η αξιόλογη επιστηµονική δραστηριότητα, που αφορούσε συνολικά το νησί, να στεγαστεί µε τη µορφή ενός Μουσείου, που δε θα αφορούσε µόνο τους ντόπιους, αλλά θα ήταν το γεωλογικό αποτύπωµα όλου του νησιού. Εκδόθηκε µάλιστα και ένας καλαίσθητος τόµος που διανεµήθηκε και δωρεάν.

Βρήκε αρχικά καταφύγιο σε κάποια αίθουσα του παλιού Γυµνασίου. Όταν, όµως, αυτό γκρεµίστηκε, για να γίνει γηροκοµείο, µεταφέρθηκαν τα πετρώµατα σε κάποιο χώρο και έκτοτε εξαφανίστηκαν (!). ∆εν υπάρχει πλέον Μουσείο και τόσα χρόνια δε βρίσκεται και χώρος, για να στεγάσει τα πετρώµατα, ώστε να επιτευχθεί ο λόγος και ο σκοπός για τον οποίο συνέπραξαν δύο επιστήµονες και ένας χορηγός.

Το Τοπικό Συμβούλιο του χωριού, πριν από λίγο καιρό, μετά από επιστολή, την οποία του απέστειλε ο κ. Στρατής Παττακός, συνεδρίασε και αποφάσισε να παραμείνει το Μουσείο Πετρωμάτων στο χωριό, να μη μετακομίσει στο Σίγρι. Οπότε το θέμα ξαναμπήκε” στο ψυγείο” ποιος ξέρει για πόσο καιρό και, φυσικά, χωρίς να διαφαίνεται μία κάποια λύση!

Συµπεράσµατα

Ας επιχειρήσουµε να εξάγουµε τα συµπεράσµατά µας από τη σύντοµη  αναδροµή που κάναµε στα δυο µας Μουσεία.

Αποδεδειγµένα, άνθρωποι µε αγάπη για το χωριό θέλησαν να αφήσουν µόνιµο στίγµα πολιτισµού, να αποκτήσει ο τόπος µας στην εποχή που ζούµε ένα ξεχωριστό, διακριτό ενδιαφέρον, να τον βοηθήσουν αυτόν τον τόπο να ανεβεί µία σκάλα, ώστε να τον επισκέπτονται όσοι θα είχαν παρόµοια µε τα εκθέµατα ενδιαφέροντα. Να έχουµε και εµείς κάτι να δείξουµε,  όταν ερχόταν κάποιος και µας ρώταγε: «τι να δούµε στο Χωριό σας;». Και θα δείχναµε υπερήφανα και την ιστορία του χωριού µέσα από το λαογραφικό αφήγηµα του Μουσείου αλλά και την ιστορία του νησιού µέσα από τη γεωλογική αφήγηση των Πετρωµάτων. Τώρα; ∆ε φτωχύναµε κάπως;

Αποδεδειγµένα, χωριανοί µας  το αίσθηµα της κοινωνικής προσφοράς, όπως ο καθένας το αντιλαµβανόταν, το επένδυσαν χειροπιαστά, ουσιαστικά και το µετουσίωσαν σε µουσειακή κοινωνική προσφορά. Η προσφορά τους, όµως, αυτή εξανεµίστηκε. Τι µήνυµα εκπέµπει προς την κοινότητα αυτό;

Ας κάνουµε τέλος τον λογαριασµό µας: προσθέτουµε τον εθελοντισµό ενός χωριού και κυρίως κάποιων αξιόλογων συγχωριανών µας. Πολλαπλασιάζουµε το άθροισµα επί την αγάπη και το µεράκι τους. Αφαιρούµε από το γινόµενο το σεισµό αφενός και το γκρέµισµα του παλιού Γυµνασίου αφετέρου. Ας διαιρέσουµε τώρα µε την αδιαφορία και τη γραφειοκρατία. Το πολύ υψηλό νούµερο / κέρδος του γινοµένου που βρήκαµε, µηδενίστηκε.

Ας µη ρωτήσουµε πώς αισθάνονται η κα Γ. Φεργαδιώτη, ο κ. ∆. Κωφόπουλος και ο κ. Στρατής Παττακός.

Λύσεις (;)

Το ζεύγος Κωφοπούλου – Φεργαδιώτη διεκδικεί ως λύση αφενός την άµεση αποκατάσταση του κτηρίου και τον καθαρισµό όλων των εκθεµάτων, ώστε να επανέλθουν αυτά στην αρχική τους εκθεµατική µορφή. Αφετέρου επιθυµεί τη σύσταση από το ∆ήµο µιας επίσηµης επιτροπής, µε συγκεκριµένες αρµοδιότητες και λογοδοσία. Ένας δραστήριος πρόεδρος µε µεράκι, αγάπη και πάθος για τον παραδοσιακό πολιτισµό και για το χωριό θα έδινε εφικτές και γρήγορες λύσεις.

Ο κ. Στρατής Παττακός από την άλλη έχει πεισθεί πως το περιεχόµενο ενός Μουσείου Πετρωµάτων, που αποτυπώνει το γεωλογικό χάρτη ολόκληρου του νησιού θα εξυπηρετεί τον σκοπό του, αν στεγάζεται εκεί όπου και η επισκεψιµότητα θα είναι µεγάλη και η οργάνωση και η λειτουργία του απόλυτα εξασφαλισµένη. Τα κριτήρια αυτά καλύπτει µόνο το Μουσείο απολιθωµάτων του νησιού στο Σίγρι. Εξάλλου η συµπεριφορά όλων όσων εµπλέχθηκαν µε την υπόθεση του Μουσείου τόσα χρόνια δεν εµπνέει και καµία απολύτως εµπιστοσύνη.

ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΡΙΣΕΩΣ: ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΜΟΥΣΕΙΩΝ, ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ, ΚΑΙ Ο ΥΠΟΦΑΙΝΟΜΕΝΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΧΩΡΙΑΝΟΙ ΣΥΧΝΑ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΣΤΕ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΡΑΞΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΜΑΣ, ΣΤΟ ΤΟΠΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ  Ή ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΔΥΤΙΚΗΣ ΛΕΣΒΟΥ; 

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΤΑΚΤΙΚΑ ΣΤΟ ΘΕΜΑ, ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΕΝΟΙ, ΙΣΑΜΕ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΛΥΣΗ.