Αφιέρωμα στη γυναίκα
Με αφορμή τη γιορτή της γυναίκας στις 8 Μαρτίου θελήσαμε να την τιμήσουμε με δύο εξαίρετα ποιήματα, της Κικής Δημουλά και της “δικής¨μας, της Ευστρατίας Καραγεώργη. Ταιριάζει στη γυναίκα η ποίηση! Σε άλλο χώρο αναρτούμε τη βιογραφία της πρώτης γυναίκας, που αγωνίστηκε για τα δικαιώματα της γυναίκας, της Καλλιρρόης Παρέν.
Επιμέλεια Ιγνάτης Ψάνης
Κική Δημουλά
Σημεῖο Ἀναγνωρίσεως
ἐγώ σέ πρσφωνῶ γυναίκα κατευθείαν.
Ἀπό μακριά ἐξαπατᾶς.
Θαρρεῖ κανείς πώς ἔχεις ἐλαφρά ἀνακαθήσει
νά θυμηθεῖς ἕνα ὡραῖο ὄνειρο πού εἶδες,
πώς παίρνεις φόρα νά τό ζήσεις.
Ἀπό κοντά ξεκαθαρίζει τό ὄνειρο:
δεμένα εἶναι πισθάγκωνα τά χέρια σου10μ’ ἕνα σκοινί μαρμάρινο
κι ἡ στάση σου εἶναι ἡ θέλησή σου
κάτι νά σέ βοηθήσει νά ξεφύγεις
τήν ἀγωνία τοῦ αἰχμάλωτου.
Ἔτσι σέ παραγγείλανε στό γλύπτη:
αἰχμάλωτη.
Δέν μπορεῖς
οὔτε μιά βροχή νά ζυγίσεις στό χέρι σου,
οὔτε μιά ἐλαφριά μαργαρίτα.
Δεμένα εἶναι τά χέρια σου.20Καί δέν εἶν’ τό μάρμαρο μόνο ὁ Ἄργος.2
Ἄν κάτι πήγαινε ν’ ἀλλάξει
στήν πορεία τῶν μαρμάρων,
ἄν ἄρχιζαν τ’ ἀγάλματα ἀγῶνες
γιά ἐλευθερίες καί ἰσότητες,
ὅπως οἱ δοῦλοι,
οἱ νεκροί
καί τό αἴσθημά μας,
ἐσύ θά πορευόσουνα
μές στήν κοσμογονία τῶν μαρμάρων30
μέ δεμένα πάλι τά χέρια, αἰχμάλωτη.
Ὅλοι σέ λένε κατευθείαν ἄγαλμα,
ἐγώ σέ λέω γυναίκα ἀμέσως.
Ὄχι γιατί γυναίκα σέ παρέδωσε
στό μάρμαρο ὁ γλύπτης
κι ὑπόσχονται οἱ γοφοί σου
εὐγονία3 ἀγαλμάτων,
καλή σοδειά ἀκινησίας.
Γιά τά δεμένα χέρια σου, πού ἔχεις
ὅσους πολλούς αἰῶνες σέ γνωρίζω,
σέ λέω γυναίκα.
Σέ λέω γυναίκα
γιατ’ εἶσ’ αἰχμάλωτη.
(Τό λίγο τοῦ κόσμου, 1971)
|
Σχόλιο
| Στο ποίημα, παρακολουθούμε τη συνομιλία της ποιήτριας με ένα γυναικείο άγαλμα που στολίζει κάποιο πάρκο. Το εξωτερικό αυτό ερέθισμα γίνεται αφορμή για ένα ποιητικό σχόλιο γύρω από τη γυναίκα και τη θέση της ανά τους αιώνες. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το ότι στο ποίημα αναιρείται ο συμβολισμός του γλυπτού και λειτουργεί τελικά ως σύμβολο το πρότυπο του γλύπτη (δηλ. η αιχμάλωτη γυναίκα).
Πηγή: E-books
8 Μαρτίου Ημέρα της Γυναίκας Αφιερωμένο Το Άγαλμα της Ελευθερίας το μοναδικό που υπάρχει στην Ελλάδα βρίσκεται στο λιμάνι της Μυτιλήνης. Η δύναμη που εκπέμπει η γυναικεία μορφή του αγάλματος με ενέπνευσε για το ποίημά μου που το αφιερώνω σε όλες τις γυναίκες που νιώθουν/είναι αδύναμες, καταπιεσμένες, φοβισμένες, απελπισμένες, δυστυχισμένες, κουρασμένες, λυπημένες, μόνες, πληγωμένες, άρρωστες ψυχικά η σωματικά με την ελπίδα να ελευθερωθούν από ότι βαραίνει τη ψυχή η το σώμα τους. Χρόνια πολλά σε όλες τις γυναίκες!!!! ΑΝΕΜΟΔΑΡΜΕΝΗ ΘΑΛΑΣΣΟΔΑΡΤΗ Σε είδα αγέρωχη κι αειθαλής να στέκεσαι, με την άλκιμη κορμοστασιά σου να δεσπόζει. Κρατώντας στο ένα σου χέρι τη δάδα της νίκης, τι κι αν κάποιοι παίζουνε σκοποβολή μαζί της και τ’ άλλο χέρι γροθιά σφίγγοντας την άκρη του φουστανιού σου που το έπαιρνε ο άνεμος, κουνώντας πέρα δώθε τις πτυχές του που ελευθέρωναν τα γυμνά σου πόδια. Όχι δεν είναι χοντρά τα πόδια σου είναι δυνατά! Μπερδεμένα τα μαλλιά σου κυμάτιζαν στο αιγαιοπελαγίτικο φύσημα που τα ανακάτευε μα το στέμμα σου χαμηλά τα κρατούσε. Προβάλλοντας το γυμνό σου στήθος έτοιμη ποτίστρα χυμών ζωής, έλαμπε ο παράδεισος των ματιών σου. Χαμογελαστή κουνώντας συγκαταβατικά το κεφάλι ξέροντας πως στο τέλος εσύ θα νικήσεις. Θυμάσαι πως εσύ εκφράζεις πάντα το καλό θέλεις πάντα το δίκαιο. Και να πάλι στα ποδάρια σου φωλιάζει ο πόνος και στη μαρμάρινη ποδιά σου χίλια μύρια εναποθέτουν. Σκιάζεσαι, τα βαριά μαντεμένια χείλια σου σφίχτηκαν. Η μπρούτζινη όψη σου σκοτείνιασε απ’ το συννεφόκαμα του χρόνου, δάκρυα βροχής πλημμύρισαν τη θωριά σου. Δείχνεις να πονάς μα δε λυγίζεις, μόνο θωρείς τον ουρανό. Ξεπηδώντας μέσα από καταστροφές και αβάσταχτους πόνους με όλα σου τα κάλη στη φόρα ξεπροβάλλεις λουσμένη στα όνειρα μεγαλειώδης κι ηλιογέννητη στην ηλύσια θαλασσινή πεδιάδα. Ήρεμη πνοή ανέμου κυματίζει τώρα τη νυμφική εσθήτα σου κι ο αέναος αργαλειός σου φαίνει τα ιμάτια της προσμονής. Το βλέμμα σου βαθύ δίχως να κάμπτεται κοιτά μακριά και προσδοκά. Στα χέρια σου κρατάς τώρα τα λάβαρα της επανάστασης και της ανασύστασης του κόσμου τούτου, είσαι ένα απ’ τα τετραθέμελά του, μην το ξεχνάς! Στούς πυλώνες του κόσμου στέκεις χώνεψε το, Αρχοντοπλούμιστη θεά με αξία ανυπέρβλητη. Ευστρατία Καραγεώργη (πνευμ.δικαιώμ.κατοχυρωμ.) |
